2022-02-02 Dag 14, djárason, John opent ons nestje, vliegtuig verdwenen, Trumpies en de lijn, de huis Blenchi

Zoals eerder aangegeven, maak ik nu iedere ochtend  een status plaatje, van de Caraïbische wolkenhemel. De afgelopen week is het vrijwel iedere dag haoplf-, tot zwaar bewolkt geweest. Normaliter zeg ik dat de wolkjes, juist het verblijf op Curaçao zo prettig maakt, omdat je onbeschermd, door een palapa, een Parasol of een wolkje, vrijwel niet op een strand kan vertoeven.... Maar zo de wolkjes zich de laatste tijd manifesteren is ietwat overdreven...

Geen herrie vanmorgen aan de overkant, met hun betonwagens, en zware apparatuur. Slechts één oude vrachtwagen, gevuld met oud ijzer, die wel een nieuwe startmotor kon gebruiken. Maar het was maar heel kort rumoerig. We waren er klaar voor, om op tijd te vertrekken. Alles ingepakt, de autosleutel gepakt en de sleutel van de poort.... De sleutel van de poort, neeee......  Gisteravond, toen ik met Henk naar de Indo-, Chinees het eten ging ophalen, had ik de sleutel per ongeluk in het deurvak laten liggen. En de laatste die naar buiten ging in de avond, had netjes de deur afgesloten.  Ook de mede nest bewoners van ons parkje, waren allemaal al gevlogen. Regel op het parkje is dat je de deur achter je kont afsluit. Dus iedereen die al was vertrokken, had dit ook netjes gedaan..... Conclusie, klojo volgende keer opletten, en app'en naar de Landlord en -Lady. waarop autobaas John, direct hulp bood en ons losliet, om vandaag uit te vliegen....

De wolkjes waren gestaag gegroeid en vanaf een hoger punt op Jan Thiel kon je zien dat dit zich ook had uitgebreid naar de Westpunt. Dan maar in de buurt blijven, Mambo nr 3, zonder bijbedoelingen Famia Antiana... De vorige keer was ons opgevallen dat er iets ontbrak onderweg.  We hadden een groot kavel gezien waar een gigantische sigaar vorm in de grond was te zien.  Twee mensen ook bij AA konden namelijk over niets anders over praten, en speculeren, dan over het verdwenen toestel, boven de Indische Oceaan en namen aan dat dit het toestel zou zijn. Toen had ik een stukje geschreven over dit vermoedelijke ongeval, en tegen de twee, had ik verteld dat we foto's  hadden van een vliegtuig, in het midden gelaten van welke.  Het was nl de oude DC9 die gediend had als restaurant, op dit eiland...  Ze waren lichtelijk teleurgesteld....  Nu waren we zelf op zoek naar het oude beestje, wat dus klaarblijkelijk is geruimd.  Juist op het moment dat ik dit zit te tikken komt er een dreigmail van de KLM binnen.  Ze gaan iets aan onze aankomende terugvlucht wijzigen. Enig onderzoek levert op dat onze terugvlucht een uur en een kwartier eerder vertrekt.... Ik denk dat we daar wel rekening mee moeten houden, toch? Direct onze lieve buuf een dienstmededeling doorgegeven, dat ze zich alvast kan prepareren.... En ook alvast onze hosts inlichten....

Bij onze arrival op Mambo, zochten we onze gebruikelijke hangar op, om daar van het "zonnetje" te gaan genieten, met een muziekje en een ICE-coffee, geen idee hoe ze het bij deze tent weer noemen, ondanks dat we hier al jaren komen. Opvallend was wel weer dat er een territorium  was afgebakend, iets groter dan die voor de De Jongetjes uit Spakenburg eerder, eerder deze week. Er was een cruise schip geland  en meestal worden de passagiers linea recta op het strand gedrost, tussen de lijntjes. Wij waren al gesetteld en zagen de meute redelijk gezette- tot obese "trumpies" aankomen. Voor hun liep de teamleaders van het schip uit, die ze tussen de lijntjes afmeerden.  Bij mij rees direct de vraag, was de afbakening om hun binnen het gebied te houden, of waren de lijnen om ons eruit weg te houden? Eigenlijk hoop ik het eerste, want deze ongemanierde, luidruchtige, ietwat te zware Yankies, moet je niet loslaten lopen.  Maar ja, waren de "Nieuwe Duitsers" eerder deze week op JTB, niet net zo ongemanierd...?  Sorry voor mijn taalgebruik.....

Ze waren wel hulpvaardig t.o.v. hun lotgenoten, die zelf niet van het strandbedje omhoog konden komen. Na een X-tijd werden de landvasten weer losgegooid, en waren de Trumpies verdwenen...

Voor ons het eerste broodje Tuna, dit voor de insiders, van de Aloha snack, en hij smaakte goed.....

Bij terugkomst was het stil op het nest, de Boze Buurman (Loe) en zijn Hedy, waren onderwijl naar het vliegveld vertrokken. Ze hadden wel een lief briefje achtergelaten.  Ook de New Kids, waren naar hun eigen verhuur bungalow vertrokken. De BB  bleek achteraf een hele aardige en lieve "gouden- en platina platenmaker", die ik, na zijn valse start, bij onze aankomst,  gelukkig nog een "tweede kans" heb gegeven.  waarschijnlijk ligt hij daar niet wakker van, maar vond het wel zo netjes om dit even te vermelden...  De Blenchi, onze huis kolibrie, was vroeger dan anders, en als een ware Leonardo Di Caprio, voorop de Titanic  (zie de foto) bood hij zich aan, in het reeds afgezwakte eiland zonnetje.....  Later op de avond kwamen de New Kids nog even afscheid nemen, en de sleutel op kantoor afgeven. Hopelijk gaat het ze goed, in de verhuur en evenementen branche...  Te mañan Dushinan....