Kennismaken aan het zwembad, met onze "buren" van Jalousie. .....
Zoals altijd is de eerste dag voor ons op vakantie, een dag van totaal acclimatiseren. Een beetje ontstressen, de huid een beetje te laten wennen aan de temperatuur, de vochtige warmte en het heerlijke zonnetje. Een hele mond vol, om te zeggen, lekker liggen langs een zwembad, op een ligbedje. Vorig jaar, en dat had ik toen ook als commentaar op het "grote park" aangemerkt, was het hek nu nog steeds zo verveloos als destijds. Voor een park met zo'n naam en pretenties een aanfluiting. Nog even gecheckt of de ijzers nog in een beetje goede staat waren, zodat ik morgen (red. vandaag), een beetje fitter kan worden. De olympische halter die aanwezig was lijdt ook aan dezelfde "ziekte", gebrek aan onderhoud, en oneigenlijk gebruik van de apparatuur. Dit als negatief commentaar, op onze nog korte aanwezigheid op het eiland. Maar ons onderkomen, het huisje is er één van grote klasse. Je kunt duidelijk zien dat onze "landlady" Kelly en haar "husband" Bob, van mooie en kwalitatief goede spulletjes houden.
Maar eerst was het zoals al beschreven onze auto verhuurder Bert, die na een paar "sjekkies" van zijn kant en enkele bakkies koffie van onze kant, het ophalen van
ons dit keer luxe uitgevoerde "vehicle", prachtig onderhouden in zijn eigen garage. Daarna moest er nog geluncht worden en gingen we op pad, naar ons Zwembad, nou ja die bij het "Grote Jalousie"
hoort. Bij het zwembad aangekomen waren we, zoals zo vaak, want anderen hebben wel iets beter te doen, als enige lekker lui aanwezig. Net na het lezen van mijn eerste hoofdstuk, in mijn
boek, kwam zoals later bleek een "buurmeisje" van ons, net als wij, na een uitgebreide sproeibeurt met een zonnespray, lekker lui te zijn, en een boek. Daarna kwam een Engelse oude dame, die we
nog herkenden van ons vorige bezoek, aan het park een jaar eerder. Even kennisgemaakt met "Hans" een voormalig kermisexploitant uit Rotterdam, met poffertjes churros en pannenkoeken, die ook een
onderneming met dezelfde artikelen op Mambo heeft gerund. Nu was hij al enkele jaren "pensionado", en vast woonachtig op Jalousie. Zo bleek ook dat hij de familie Lubbers, goed kende die wij als
kinderen op de Palmgracht, met een schiettent, en een kinderattractie hebben meegemaakt. De wereld is maar klein zal ik maar zeggen.....
Gisteravond hadden we het met "Kokkie al over het gebrek aan goed personeel, op het eiland, maar ook in Nederland. Zeker het verdwijnen van al het personeel in de winkels, en het niet kunnen vinden, van de eerdere ontslagen personeelsleden, de coronatijd. Daar op doorbordurend, tijdens het schrijven van dit "onzin" stukje had ik de radio op een zender staan, die in het Nederlands, het nieuws verspreidde. Zo bleek er bij een schietpartij in Zweden (Örebro) een schietpartij was geweest waarbij op een school voor volwassenen 11 personen werden gedood, en de verdachte ook aan zijn einde was gekomen. Ook was er op een metrostation in België (Anderlecht) een paar idioten, die de Kalasjnikovs hebben leeggeschoten. Pfffff, ook het tegenwoordig zeer populaire "Nederlandse tijdverdrijf", bommen leggen voor deuren van willekeurige mensen, het wordt steeds maffer in de wereld. Volgens mij heeft het Coronavirus meer met de mensen gedaan dan alleen het zijn van een "super griep". Al deze onzin, de bomaanslagen in eigen land, en al deze onzin, het is niet normaal meer.
"Kokkie en Betty" waren vanavond ook even op bezoek, en we hebben, nog in het ongewis van het bovenstaande, op een leuke manier de ouwe koeien uit de sloot gehaald, en over dezelfde koetjes en kalfjes zitten ouwenelen. Het was vanouds weer gezellig. Na een paar bakkies koffie en een paar flinke glazen ijskoud water, gingen ze weer op huis aan. Want voor Betty gaat de wekker alweer om 5:30u. om naar het werk te gaan. Wij daarentegen, met een aantal vakantie dagen voor de boeg, konden nog even uitzakken, waarna ook wij ons bedje opzochten. Morgen maar even naar de "Hermanator" bij het "Jansen en Thielanus" strand, omdaar de dag te vullen. Voor nu Bon drumi te mañan.....