· 

Dag 1, woensdag, de heenreis.


Rond 4.30u. ging onze wekker af. Lia was, zoals thuis gebruikelijk, de eerste die een stap naast ons bed zette. Maar ja, de alarmbellen van onze wekker waren afgegaan, dus kwam er van blijven liggen natuurlijk niets meer. De reis naar "ons eiland" stond weer voor de boeg. Dit jaar kunnen we beiden deze vakantie heel goed gebruiken, niet om zielig te doen, maar het is meer de situatie waar ondergetekende zich in bevindt.



Sinds eind januari, redelijk overspannen thuis geraakt, mooi woord "burn-out", dus ook voor mijn grote steun en toeverlaat, is er een redelijke radicale verandering ontstaan.  Daarom was de timing perfect, op het eiland waar niemand stress heeft, wordt tenminste verteld, "ontstressen". 

 

De vlucht met "de blauwe vogel" was weer perfect, echter de cleaning had op Schiphol wel iets meer hun best moeten doen. De dames in het blauw waren daarentegen super goed. Aangekomen op Hato, een half uur vertraagd vanwege twee "oenen" die natuurlijk te laat waren, stond onze "Antilliaanse familie" ons als gewoonlijk weer op te wachten.  

Wel even een mailtje naar onze "nieuwe" behuizings echtpaar gestuurd, van de "Pearl of the Caribbean" dat de parkeer automaten out-off order waren, waardoor een ellen lange  file, nota bene op het parkeerterrein ontstond.  We zijn deze keer "vreemd" gegaan van Amalia Appartments van vriend Haitham, en de keuze voor een Villa op dit park laten vallen, voor een klein beetje afwisseling, en omdat je af en toe natuurlijk ook het walletje bij het schuurtje moet laten.  Maar terug op het parkeerterrein, "Kokkie" zette bout zijn auto vooraan de rij, om de eerste 45 minuten van onze vakantie, die zoals gezegd is om te "ontstressen", te redden. Foei mag niet gappie.

 

Aangekomen in onze "Villa Kakelbont" met eigen zwembad, inderdaad ik hoor je denken doe maar duur, even uitblazen en het eerste plaatje schieten.  En ja hoor, een vleugje maan, de auto en natuurlijk van de Antilliaanse familieleden. Dan rap even omkleden en in de auto naar de Chinees "PingPing", voor een overheerlijke hap.  Na het avondeten weer terug naar onze "Villa Kakelbont". Om aan een prettige slaap te beginnen, op naar de volgende dag om dit verhaaltje te typen.