Vandaag de eerste échte vakantiedag, en zoals ik reeds in de kop aangaf, in goed Mokums aangaf, een daggie helemaal niets..... Dus alleen het dagelijkse blogje schrijven als een soort van therapie en dan, als het goed is, achterover leunen. Op zo'n dag als vandaag dan blijkt maar weer, wát-, en waarmee we, iedere godganse dag mee bezig zijn. Je neemt namelijk geen tijd meer voor jezelf, dat ben je eigenlijk verleerd, rennen, hollen, vliegen, behalve even om je "eigen ik" denken. Onthaasten is lastiger dan ik ooit had gedacht, zeker als je dit jarenlang achtereen spanningen hebt opgebouwd.
Ondertussen app'te Bastiaan, ook gisteren met de hele familie op het eiland aangeland, wat onze planning was, en of we anders zijn kant zouden opkomen. Maar onze planning was, een daggie helemaal niets.....
Dús het werd als ieder jaar de eerste vakantiedag, de tuin van onze "Villa Kakelbont", de grote ligstoelen mooi in gelid gezet, onder de "Kokos palmboom", de matrassen erop èn liggen. Tenminste dat namen we ons voor, was het niet dat juist, nadat ik mooie strikken had gefabriceerd, van de linten waarmee de matrassen worden vastgemaakt, er een tropische stortbui losbrak. Regenen en niet zo'n beetje ook. Maar ja, het eiland is alleen, een onderdeel van Nederland geweest en heeft de slechte eigenschap van ons eigen "kikkerlandje" snel achter zich gelaten. Zo snel als de bui losbrak, zo snel was deze weer achter de rug. Bij ons is het weer meteen de gehele dag van slag. Na de bui, de diverse kussens uitgestald om te drogen, we hebben namelijk 3 zitjes op ons "land", en dan weer proberen onderuit te gaan liggen. Zo'n 30 graden in de schaduw, dat is niet naar.
Af en toe was het alsof het weer begon te spetteren, maar dat was het residu, "kokoswater" uit onze notenboom. Als een volleerd "zonnebader", we hebben er de laatste jaren namelijk wel enige ervaring in gekregen, even goed insmeren, daarna voor- dan naar de achterkant draaien, boekje erbij en bakken, verder dit daggie helemaal niets....
Dit hebben we toch nog een paar uurtjes vol gehouden, totdat de jacht op ons voedsel weer moest beginnen. Bedenken welke boodschappen je nodig hebt, wat we vanavond moeten eten, pfff niet eenvoudig. Besloten om bij "Vreugdenhil", één van de bekendste buurtsupers op het eiland, de boodschappen te gaan doen, bijna niets in huis, dus flinke klus. Na een goed halfuurtje door de winkel te hebben gesloft, was de lijst afgewerkt en de juist, bij de "guldenflappentap" getankte "plakka" alweer aan vervanging toe.
Toch nog een paar stuivers gevonden en daarmee naar mijn Surinaamse vriendinnen om een "Suri-Bami" te gaan bestellen voor ons. Lekker zitten
"nassen" in de Surinaamse hap, dan weer terug naar huis. Voorbereiden dat "Kokkie" even een "dip in the pool" kan nemen. Daarna weer duiken en op naar de volgende dag, waarschijnlijk een
stranddag met "Kokkie" en Bettie, die ook vakantie hebben, één hele dag. en misschien wel een daggie helemaal niets.....
