2018-03-12 Djaluna 12 mars, "Baantjer" assistenteert bij diefstal op Playa Porto Mari, met "happy end"

Altijd heb ik gezegd tegen iedereen, toeval bestaat niet, er is iets anders een soort voorbestemming, of hogere macht. Weer anderen hangen deze vreemde zaken en of gebeurtenissen aan hun geloof. Wat het ook is vandaag was het een dag die van "toevalligheden" aan elkaar werd geregen.  Vanmorgen was het de bedoeling om redelijk vlot te vertrekken, was het niet zo dat ik mijn blogje verloor in een "toetsencombinatie" die niet helemaal klopte, dat we een heerlijke "face-time" sessie hadden met ons "smurfje" in Nederland. Waardoor het sowieso al een uurtje later werd dan de planning. Toen we onderweg gingen, kreeg ik ook nog het lumineuze  idee om een "short cut" te nemen, een route die ik eerder had gereden, deze resulteerde in een de-tour. Resultaat 15 minuten om. Maar ja mijn moppie zei, 'het is toch vakantie, alle tijd toch?'.  Verder onderweg, bleek het dat het, vanwege de schoolpauzes  en lunchtijd, ook erg druk was. Dus al met al, zo'n uur, anderhalf uur later op het strand aangekomen, dan "gepland".  Zelfs ook op een heel ander strand.  Playa Porto Marie werd het vandaag, omdat er een flinke storm over het eiland staat. En het idee "Playa Daaibooi" wat we van te voren hadden, lieten we maar schieten, Gezandstraald worden is niet echt fijn, ook niet in de vakantie en de kans op meer bescherming op Playa Porto Marie was volgens mij een beter idee.  Dat er meer mensen waren die op dat idee waren gekomen, bleek wel toen we op het parkeer terrein aankwamen. De auto's waren bijna gestapeld, gek gezegd, zo druk.

Een fraaie houten uitkijktoren verfraaide het aanzicht van het strand, en uitzicht, over de turkooizen zee. Op Playa Porto Marie is de situatie zo dat je het strand pas kan bereiken, via het restaurant gedeelte, afgenokt was het ook daar.  Maar ook op het strand zelf was het heel druk. Om die reden moesten we helemaal over de "catwalk", naar achteren op het strand doorlopen. Ook is het een noodzaak, om in de tropen, een beschut plekje te zoeken in plaats van in een open vlakte te gaan liggen. Je moet weten dat zelfs als het licht regent, je huid alsnog voldoende straling te verduren krijgt dan eigenlijk goed. Met deze gedachte in ons achterhoofd waren we met "de dijk" in ons rug, tegen het zandstralen, en onder een boom, beland bij "twee vrienden" uit de scene. Het bleken gezellige lui uit Brazilië te zijn die er al een paar weekjes waren, en zoals het verhaal verteld, komende zondag weer naar huis moesten afreizen.  Ik had nog niet door dat het Brazilianen waren omdat ik ze in het Italiaans hoorde praten, weet nu nog niet waarom. In ieder geval was hun Engels dramatisch, dus om iets meer te weten en een beetje contact te maken passeerde ik één van de twee, een mooie kans om in mijn beste Italiaans, uit de boekjes en ook van lesjes via onze voormalige "amico" Guiseppe, met hem te gaan praten.

Er was mij namelijk iets opgevallen. Er was namelijk zoals ik kon inschatten, en later ook juist bleek, een "Jamaicana"  met een "Grace Jones" gezicht , maar het onderlijf van een Betonmolen, naast de "twee vrienden" op een bedje in de zon plaats. Zij was gekleed in een grijs strak jurkje, maar ja alles zou strak zitten op deze body, en geen zwemkleding en handdoek, dus geen bad spullen. Zij had dus plaatsgenomen, op een plek met twee bedjes ertussen, aan mijn kant. Bij haar aankomst lachte ze vriendelijk, zelf een beetje schalks naar mij, een beetje een "betaallach", maar dat hadden er al meer gedaan.... hmmmm oeps, dacht ik toen. Ze bemoeide zich niet meer met haar omgeving en pakte een boekje uit haar Oranje tas, en begon te lezen.  Tot zover niets vreemds natuurlijk. Ik was achterover op mijn ligbedje gezakt, oogjes toe, en toen de "strand Maffia" een tenger dametje met een aardige bilpartij, bij Lia om wat "plaka" vroeg voor het strand en bedjes. Onderwijl ik overeind kwam, zag ik dat "Grace" niet meer op het bedje lag of zat, maar achter het ligbed van één van de "vrienden", beetje vreemd. Ik besloot na betaald te hebben, om dit een beetje in de gaten te houden. De beide Brazilianen, waren gezellig wat aan het eten en drinken, zittend en keuvelend op het strandbed, geen aandacht voor de omgeving. "Grace" had zich zo opgesteld, met haar Oranje tas aan haar zijde, dat de mannen niet zo goed konden zien, wat ze aan het doen was. Ik daarentegen, keek in haar richting en met een soortgelijk lach als eerder, keek ze me aan. Ik had echter het idee, dat ze niet in normale zithouding zat, maar ietsje voorover leunde, richting de tassen van de beide mannen.  Een paar tellen nadat wij oogcontact hadden gehad, ging ze weer verkassen naar haar eigen ligbedje. Haar Oranje tas, achter de heren, achterlatend. Ik kreeg een steeds vreemder gevoel bij "Grace", echter ik had niets laakbaars gezien. Na ongeveer een 15 minuten haalde ze haar tas naar haar bedje.

Wederom weer even een zwemsessie, het was wat warm, maar vreemd genoeg dit voorvalletje liet me niet los. Dus ook vanuit het water keek in in de richting van onze bedjes. Lia lekker zonnend, de mannen keuvelend, en "Grace" op haar bedje, waar ze steeds meer in de zon kwam te liggen. Daar zag ik de "strand Maffia" naar haar bedje komen, want eerder zat zij op de stenen achter ons. Ik zag dat beide dames in een woordenstrijd terecht kwamen, en het werd zoiets van, 'mijn vriend komt later, die heeft geld bij zich'. Ok, de "strand Maffia", liet het even op het beloop, en keerde om. Dat ik bij het bedje terugkwam, was "Grace" heftig gesticulerend in  telefoon gesprek gewikkeld, met haar "vriend".  'Where are you now, I'm waiting now for almost a hour', 'troubles with my car, I need a taxi', et cetera, et cetera.  Het armzwaaien van "Grace" moest "ons" nog steeds laten denken dat ze iemand aan de telefoon had, uitkijkend over de "catwalk", of haar "vriend" er al aan kwam. Echter het werd steeds vreemder, dan was ze aan het praten, viel het gesprek weg, druk op de telefoon, weer kunnen praten, zo ging het aldoor door. Nou ik vertel jullie in Nederland, zo werkt het niet op  het mooie eiland. Vergelijk het een beetje met onze Ziggo/Vodafone, niet best dus. 

Even later stapte "Grace" van haar bedje en met een, 'Please can you keep my space, i'm coming back', nam ze tijdelijk afscheidt van de Brazilianen en ons. Op dat moment nam ik mijn kans waar en in het Spaans/Italiaans en een beetje Engels maakte ik duidelijk dat ik het niet vertrouwde, maar niemand vals wilde beschuldigen. "Grace" liep onderwijl in tropentempo over de "catwalk", en de Brazilianen begonnen in de rugtas, die het dichtst bij haar had gestaan te zoeken.  Binnen een minuut waren ze er achter dat er nog maar één van de twee portefeuilles in de rugzak zaten. De kleinste van de twee, "spurtte" over de catwalk achter "Grace" aan. Wij konden verder niet zien hoe het verdere verloop, vooraan de "catwalk"verliep. Later kwam de kleine mannetjesputter terug bij ons, met de mededeling dat hij "Grace" bij haar auto had onderschept, naar de "robado" had gevraagd, maar zij had ontkend. Daarbij had hij nog wel de sleutel, van haar "defecte" auto in beslag genomen. Zoat ze in ieder geval niet kon wegrijden.   Echter geen portefeuille, en eigenlijk geen bewijs. Dat was ook hetgeen waarom ik haar niet direct had geconfronteerd met haar vreemde acties. "Grace" bevond zich voor bij het restaurant, bij Koen sinds een jaar of 13 de restaurant en beach houder, van de Playa. Samen met haar, en de "beach Maffia", en wederom de kleine mannetjesputter kwamen ze bij mij navragen, wat mijn idee en mening over het geheel was, en wat er feitelijk was gebeurd én ik ook tevens de "aanstichter"was van al deze tumult. Daarnaast bleek ook nog eens dat er vandaag, nóg drie mensen waren beroofd van hun geld en id's, Koen zei daarop, 'dat kunnen we niet hebben, op een strand waar je altijd je spullen onbewaakt kunt laten liggen', en ik stemde daar met een knikje mee in.

De Politie werd gebeld, nadat ik mijn kant van het verhaal had laten horen, en "Grace" in haar wederhoor het vreemd vond, 'dat ze niet op de plek achter de mannen had mogen gaan zitten enzovoort'.  In relatie tot een eerder voorval, gaf de "strand Maffia" aan, zij schijnt volgens Koen een soort fotografisch geheugen te hebben, dat bij een eerder voorval 3 weken terug, ook toevallig met Brazilianen, "Grace" ook op het strand zou zijn geweest. Wat "Grace" natuurlijk een beschuldiging vond en wel even terug zou komen om de "strand Maffia" een kopje kleiner te maken. Het sporen onderzoek, op de PD  leverde weinig tot niet op, reden hiervan was misschien dat "Il Porko", er al had doorheen gesnuffeld en geschuiveld.

Puntje bij paaltje, de Brazilianen kwamen hun spullen halen en gingen naar voren. Even later kwam de langste van de twee terug, met de mededeling en het bewijs dat de portefeuille, zonder geld maar mét zijn rijbewijs, id's et cetera, onder een auto, achter die van "Grace" terug was gevonden, na het bekijken van de camera beelden, van het parkeerterrein. Daarop was zij duidelijk te zien, en ook dat zij bukte bij de auto waar de "knip" werd gevonden. De aangekomen Politie vond het, en misschien terecht, onvoldoende om haar een paar dagen vast te zetten, hooguit 6 uur, zo blijkt.Koen kwam ons ook nog even op de hoogte brengen en het bovenvermelde heb ik ook van hem.

Dan maar terug naar huis, genoeg beleefd voor vandaag, dan het "probleem". Wat te eten, en waar? Via Centrum, even wat boodschapjes, waaronder een blik soep, want je weet nooit natuurlijk.  Dan via Marie Pompoen, naar het "Sea Side Terrace" waar we vorig jaar nog zo prettig hadden gegeten. DICHT, net als eerder mijn "Suri-Snackbar Toon's', dan maar chinees halen bij "Ataki en nog wat", maandag dicht. Dan maar terug en aan de soep.....  en een keer vroeg naar bed, wat een griepje zit er al een paar dagen aan te komen...

Te Manan.......... amigoenan.