2018-03-21 Djarason, afscheid nemen van de "Ernstige jongens" en van "Ying en Yang"
Het was precies een week geleden dat ik op dezelfde plek mijn blog aan het schrijven was, over de "reinigingsdienst" hoe, wat waar en wanneer ze dit doen, en ook vandaag hoorde en zag ik, de grote truck aankomen. Ook nu kwam deze luid zuchtend, piepend en het metaal luid bonkend tegen de "shushi bakkies", tot stilstand voor onze "parking". Gisteren had ik in een blog ook al geschreven over de hardwerkende mensen, die er alles aan doen om het eiland mooi en schoon te houden, ondanks de vooroordelen over de "eilanders". Ook RESPECT voor deze, van de truck op en af springende, kerels. Alleen zou ik als "munipisio" de planning een beetje buigen, zodat de werkzaamheden op de juiste dag worden uitgevoerd.
Vanmorgen kreeg ik ook een APP'je van de "Ernstige jongens", een paar villa's verderop in de straat. Of wij op ons complex plaats hadden voor een paar in hun "pool", aankomen vliegende dieren op te vangen. Ik koppelde dit direct terug naar de "hoofd oppassers" Myra en Henk, die moesten kijken of er nog plek beschikbaar was. Haar positieve antwoord volgde vrijwel direct, 'we hebben bij ons nu hier wel ruimte, en als jullie weer vertrekken, dan kunnen ze achter het huis in "het Spaansewater". Nou mooi, opgelost.
Wij hadden indirect via de "tam-tam" gehoord dat de huisbaas van de villa er lucht van had gekregen, dat er een "verdwijning" van enkele huurders uit zijn huis, had plaatsgevonden. Ze begonnen daar met 12 tot 20 personen op zijn top, maar dat werd de laatste week gereduceerd naar "slechts" 6 personen. Was dit een slimme wisseltruc van de "Ernstige jongens", of stond het zo gepland, met de huisbaas? Aan de woorden van de huisbaas te horen, had hij er niet zoveel moeite mee, dus ik denk dat dit wel was ingecalculeerd.
Je kunt bij die lui nooit vertrekken, zonder dat ze je iets meegeven. Ook vandaag, de beesten pasten sowieso niet meer in de koffers, kregen we bij ons afscheid weer een tas vol met, zonnebrand- en douchespullen, etenswaren en het restant van de wijnkelder, uit de dubbele-, ongeschakelde villa('s). Dus ook nog met een zak briketten, voor "Kokkie", een boodschappentas vol en de "huisdieren" liepen we door de straat. Bij de deur aangekomen, stond oppasser Henk, al klaar om mij te assisteren. Zonder merkbare schade kregen we de dieren naar hun verblijf, in ons "huis", waar "Ying en Yang", onze maatjes van de afgelopen 10 dagen, hun laatste loodjes uitzaten, aan de "pool". En je weet wat er met laatste loodjes aan de hand is toch? Die.....?
Toen we met de huisdieren aankwamen, een "unicorn"en een grote roze kreeftjes etende "flamingo" maakte Ying zeer gelukkig. De gehele vakantie had ze al gewacht en gesmacht om deze beesten te kunnen zien. We hadden een paar punten aangegeven waar deze roze dames normaliter wel aanschoven, om zoals ik al eerder vertelde, de roze kreeftjes naar binnen te werken. Daardoor krijgen deze vrolijke modderzuigers, namelijk hun kleur.
Na een "gevecht" tussen de éénhoorn en de flamingo, niet toevallig ook de naam van ons appartement, en onze Wifi, was Ying helemaal "heppie de peppie", want eerder had ze alleen via een paar foto's van mij, deze dieren kunnen zien en zeker niet kunnen aanraken. Na een paar uurtjes gespartel in het zwembad was toch ook, de vakantie, voor het vrolijke duo uit "Eindhoven", voorbij. Voor Ying-Chee en Rene Yang, tenminste ze komen uit een "dorpje" in de buurt van de "Lichtstad", was het bezoek aan onze "zoo" over. Ja en inderdaad, dat met die laatste loodjes van zo-even, dat was ook zo voor hun het geval. Met enige weemoed een paar dikke knuffels en -kussen vertrokken zij, om zich weer bij het Nederlandse volk, in het koude kikkerland aan te sluiten. Waarschijnlijk zullen zij in het vliegtuig, of op Hato onze "Ernstige jongens", ik had ze een foto laten zien, ontmoeten.
's Avonds hadden we een "diner date" bij onze Italiaanse amici, van Il Forno, waar je altijd maar moet afwachten of je ook kunt bestellen wat er op de kaart staat. We waren al meerdere keren een beetje teleurgesteld, door de grootte van de voorraden, die ze "beheerden". We hadden ook deze keer weer ingezet op een "kleine misser" . Eerst hielden "Kokkie" en ik ons, misschien een beetje kinderachtig, bezig met het gokken op de autolichten, om de wachttijden een beetje te verkorten, daarna werd er ingezet op de kaart. Wat zou er wel zijn wat niet. Vorig jaar was het zelfs zo dat de koffie, die op de kaart stond, er niet was. Vanavond was het zelfs mogelijk om een "combipizza", voor "kleine Kokkie" te bestellen, dus we dachten, dat zit goed. Maar nadat we zaten te wachten, op de bestelling, bleek dat de kok, zijn vuur nog moest opstarten. We kregen daardoor meer lust in de weddenschap-, en ons eten. Na een "stief halfuurtje" kwam het lieve meisje onze bestelling brengen, en zowaar was alles in orde. Dan moesten we maar inzetten op de toetjes kaart. Daar stonden allerlei lekkernijen op, maar was het er ook. Nadat het meisje had gevraagd of we een toetje en/of koffie wilden, gingen we niet voor de koffie, want die was er waarschijnlijk deze keer dan wel. De bestelling werd opgenomen en alles was in kannen en kruiken, zo leek het. Ik had ook dit jaar weer de "jack-pot" gewonnen, want voor mijn op de kaart prijkende "BANANEN-split" waren geen bananen voorradig...... Juist hetgeen, wat aan fruit op het eiland in overvloed, aanwezig is en wat bij iedere Chinese super te koop..