· 

2018-03-22 Djaweps, "the Rock" shoot op Mambo Blvd en chillen met ons "Zeeuws Meisje"


2018-03-22 Djaweps, "the Rock" shoot op Mambo Blvd en chillen met ons "Zeeuws Meisje"


Donderdag was het weer eens zover, om mijn jaarlijkse "narcistische" moment te hebben, de "foto-shoot" op "The Rock", tegenover het op z'n Hollands uitgedrukt "strandpaviljoen", Aloha Beach, aan de Mambo Blvd.  De eerste paar jaren, van deze foto-sessie waren puur "toevallig", want nadat ik aan het snorkelen was geweest, op deze steen even ging opdrogen, waarna mijn moppie dan de camera pakte en een paar foto's schoot. Vanaf die tijd neem ik bijna ieder jaar, even plaats vóór de camera i.p.v. erachter, om zo het jaarlijkse verval te kunnen controleren. Nee, alle gekheid op een stokje, dat laatste is een mooie bijkomstigheid, want ja als het fysieke verval eenmaal is opgetreden, dan is er geen redden meer aan.  En ja, zo kun je ook op de foto's van dit jaar goed zien, viel het wéér tegen......  Ook zijn er bepaalde mensen die, al voordat we naar Curaçao afreizen, mij "onder druk" zetten om mij weer eens hieraan te wagen. Ik denk dan aan één van mijn collega's, zelf een gevalletje "kilo knaller", die het verval goed onder de loep neemt, en het mij dan haarfijn gaat uitleggen.... 

 

Wederom gebeurde er iets, zodra wij met ons "bad karma" het Mambo Blvd op kwamen lopen. Wij waren vandaag aan de late kant, rond 13.00u zou onze dagelijkse "zon sessie" pas worden gestart. Mede omdat wij met ons nieuwe buurtje een "Zeeuws Meisje", die slechts voor een paar nachtjes op ons "complex" is, en onze "verhuurders koppel" gezellig even aan het koffieleuten waren geweest. Het is vakantie alles kan niet moet, is het motto. Maar is was aan het vertellen dat we de boulevard kwamen oplopen. Plots komt er een verkoopster, of misschien zelfs wel de eigenaar, bij "BRO's" naar buiten gerend, met een aantal lege kledinghangers in haar hand. Ze riep nog net niet 'houdt de dief', maar haar gebaren spraken boekdelen. Er kwamen een paar mensen op aangelopen, die graag wilden weten waarom zij zo hysterisch rond huppelde. Zij legde uit, dat er een klant was geweest, die meerdere shirts, in de paskamer had meegenomen, en even buiten de kleur wilde  bekijken van zijn aan te schaffen shirt.  Maar nadat, de waarschijnlijk Nederlandse meneer, buiten in het zonnetje stond te showen, zette hij het op een lopen. De verkoopster, die hierdoor enigszins verrast werd, boos achterlatend.  Zeker nadat zij in de paskamer alleen het versleten T-shirt van de man terugvond.  Hij had niet één maar alle drie de shirts, over elkaar het hazenpad gekozen. Je moet er maar zin in hebben......

 

Wij konden haar verder niet helpen, want wij hadden de onverlaat niet zien weghollen. Dus vervolgende wij onze route naar de "Aloha Beach Bar". Daar aangekomen, zagen wij daar dezelfde "bewaker" en "beach Maffia" zitten, gelijk aan de slapers van vorige week. Met een 'bon dia' van mij, en hun een corrigerend 'bon tardi' antwoordend, passeerden wij hen. Het dikke jochie, dat de vorige keer, nog voordat ik koud mijn ene schoen had uitgetrokken al vroeg, 'heeft u een beach ticket'.  En ik geïrriteerd antwoordde 'Nee, oen natuurlijk niet, ik zet net een stap op het strand', zei ik in bewoordingen van gelijke strekking. Maar zo had ik het wel bedoeld.  

Vandaag ging alles heel relaxed, pas na een half uurtje kwam het iele spichtige meisje naar ons toe voor de bedjes af te rekenen. Het "dikkertje" daarentegen liep wel een keer of 10 langs ons, maar heeft geen enkele keer aan ons gevraagd 'heeft u een beach ticket'. Misschien had hij zich mijn gezicht wel herinnerd, maar dacht hij dat ik vanochtend al was geweest....  Ik weet het niet, maar we werden niet verder gestoord.  

 

Vanonder onze boom, vanaf het bedje, zag ik dat er een jong stel voor ons had plaatsgenomen. Alles druk, druk, druk en geen rust in hun kont. Ze waren beiden al een keer in het verfrissende water gedoken, en hij kwam op het idee om een duikbril met snorkel te gaan kopen, bij de strandwinkeltjes. Hij  kwam terug, rukte de verpakking los en liep zo snel hij kon, naar de waterlijn. Daar aangekomen kwam hij erachter dat zijn snorkel, nog niet "in-place" was, en dus nog niet klaar om te duiken. Terug gekomen bij het bedje, met zijn voorkant naar ons toe, had ik goed zicht op zijn verrichtingen. Hij zat een partij te "klooien" niet te kort. Echter kreeg ik van mijn moppie een por in mijn zij, dat ik het zo moest laten, en me er niet mee bemoeien. Ik lachte alleen... 

 

Later kwam het jonge stel direct naast mij, aan de andere kant onder de boom liggen, en kwamen we alsnog in gesprek. Hij had even daarvoor zijn eerste proefduik gemaakt, en vond het nogal troebel, maar had wel mooie visjes gezien.  Hij vroeg mij of ik hem kon adviseren, en ook nog andere plekjes wist waar je kon snorkelen, en visjes zien.  Ik keek naar zijn duikbril en zag, dezelfde fout die ik eerdere vorige week had gemaakt, dat het "plastiekie" nog voor zijn glazen zat. 'Dat kon de troebelheid verklaren', zei ik. Hij dolde eerst dat hij 'het wel wist' van dat plastic op zijn glazen, want hij was immers doolfijnen trainer in zijn woonplaats, jaja. Hij vertelde dat hij uit Harderwijk kwam, waar ze een restaurant hebben, en binnen een mum van tijd waren we goede bekenden.     

Na een prettig samenzijn van een paar uurtjes, je hebt zo vrienden op het strand, gingen we  uit elkaar. Wij bleven op het strand, om bij een "al bijna Sunset", wat te blijven eten, hoe romantisch....!

 

Na het bezoek aan "Hang sak" voor de nodige boodschapjes gingen we op huis aan. Waar Jeanette ons "Zeeuws Meisje", ook ongeveer terugkwam van een dolle dag in Barbara Beach, het dure deel van Curaçao .  Wij hebben het "main house" van het complexje dus alles en iedereen passeert ons, dus je hebt zo aanspraak, dus ook eerder de contacten met de overige bewoners. We vroegen of ze even wat wilde drinken. Ze had het fijn gehad en kwam nog even een paar uurtjes chillen, onder het genot van een wijntje, bij ons aan tafel. Nadat we het over onze hobby, het fotograferen te hebben gepraat en onze andere interesses te hebben gedeeld, was voor haar het kaarsje op, ze ging naar bed.  Nadat de klok alweer ruim over 0.00u. stond gingen ook wij duiken,  voor een frisse start de volgende ochtend........  Te manan, amigoenan......