2019-02-02 dag 17, Djasabra, killer lizart, PI strand op Bon Bini, Night delivery for stripper
Zaterdag 2 februari 2019, vanmorgen zat ik terwijl ik mijn Blog aan het bijwerken was, had ik net als iedere andere dag mijn Camera gebruiksklaar naast mij op tafel liggen. Want je kunt nooit weten natuurlijk. Er zullen niet direct onbevoegden het perceel opkomen stormen, of de muren zullen niet direct omvallen, maar wat ik al zei, je kunt niet weten. Ik was juist een beetje voor mij uit aan het staren, om even de getypte regels op mij in te laten werken, toen ik een "Dragonfly" in goed Nederlands een Libelle, op de verblindend Witte muur zag zitten rusten. Een prachtig beestje van om en nabij zo'n 10 centimeter. Vanuit een andere hoek zag ik een hagedisje komen, die de libelle goed in de gaten hield. Vanuit zijn perspectief, denk ik een heerlijk hapje natuurlijk. Plots kwam de hagedis met een "bloedgang", vanaf ruim een meter, op de Libelle af en met een vlugge beet, pakte hij haar in de kop. Het idee dat de een de ander afmaakt, is niet leuk, maar wel een stukje natuur. Ik heb het natuurlijk wel vastgelegd, zoals het een goede "RR" betaamt.....
Onderwijl was ik met Nederland aan het "berichten", over de verjaardag van Josien K, een dame die met haar hele gezin "definitief", maar dat weet je natuurlijk nooit, op het eiland is komen wonen. Eerder deze week had Nicole, een wederzijdse vriendin vanuit Nederland, mij gevraagd om ter ere van haar verjaardag een cadeautje voor haar, te kopen en af te leveren. Ik had wel als conditie gesteld dat, de afstand voor de levering niet verder dan 10 km. zou zijn, het niet groter dan een meter, en het gewicht niet zwaarder dan 100 kg. zou bedragen, vanwege mijn "kondishon trabou" oftewel de ARBO bepalingen. Ze verzekerde mij dat dat niet de bedoeling was, en dat het om bijvoorbeeld een doos chocolade zou gaan. Ik wilde wel weten of ze, als ik zou afleveren, ze thuis zouden zijn, want chocolade en dit eiland, is geen goede match. Ik kreeg direct een ideetje, en liet haar de huidige locatie opvragen. Onder mom van een fake telefoontje voor de wederzijdse dochters. Ze stuurde via "berichten" het plaatje op, en ik herkende mijn "Rock" op het plaatje. Ik kreeg het idee om mij daar, aan hun daar te laten zien, zonder dat ik met ze zou spreken. We hadden kunnen zien dat ze een Blauwe handdoek bij zich had en blond haar..... Nou....!
Aangekomen op Mambo, gingen we direct naar onze "stamplaats" aan de kust, waarvandaan ook wonderwel de foto was gemaakt. Even snel met de telefoon een foto voor Nicole gemaakt, vanaf de plek waar ik ze niet meer aantrof. Als het ware een PI, zei ik tegen Lia; 'dat ik de kust even zou "scannen", om te proberen mijn object te vinden'. Gedurende mijn speurtocht kwam ik verder dan ik, in voorgaande jaren, was geweest en eigenlijk niet het bestaan van wist. Plaatjes gemaakt van de lokale "Marina" aan de baai, naar het SeaQuarium, het "vissen wonderland", waar je met dolfijnen kunt zwemmen. Plots een enorme knal, het geluid wat gemaakt wordt, als je op ijzer-, of staal hoort slaan. Ik keek naar mijn rechterkant, waar het geluid vandaan kwam en zag een enorm schip vastgelopen óp de rotsen, en -de kust. Dat ik dit weer moet meemaken, dacht ik in mijzelf. Gelukkig loos alarm, dit was de publiekstrekker van Bon Bini Beach, en de luide knal was het dichtslaan van een paar IJzeren deuren.....
Na wat kleurrijke plaatjes te hebben geschoten, keerde ik terug naar onze plaatsjes aan de zee. Helaas moest ik, na de ruim een uur durende speurtocht, en geschoten foto's vanaf het ligbedje van totaal vreemde mensen, moest ik mijn opdracht staken. Wel even rapport uitgebracht aan de opdrachtgever natuurlijk. Wel kwam ik op Cabana "Captain Tony" en zijn Maan tegen, die vanavond en morgen een optreden gaan doen op het strand.
Even langs de winkel om een kaartje te halen, voor aan de door Henk geplukte bloemen, te doen. App contact met Nicole en later, de jarige job's eega Roy, leverde de aflevertijdstip op van na 19.00u, "overtime" dus voor de PI. De afstand naar hun mooie woning, was minder dan 5 minuten, dus geen reden voor extra kilometerkosten, voor de opdrachtgever. Het idee van chocolade op Curaçao is, zoals ik eerder schreef geen goede combinatie. Ik had het idee dat het slimmer was, direct een pak "chocolade melk" te leveren. Omdat anders de bonbons ook langs mijn vingers zou lopen, tijdens het afleveren. Aangekomen bij de familie Roy en Josien K, waren ze duidelijk heel verrast, en ook Oma was "gezellig" aanwezig. Het bleken achteraf oude buren van Henk en Myra aan de Kaya Strauss, direct naast "ons" huis te zijn geweest. Jordi, de r/n/b buurman, die een Supermarkt op Bonaire runt, bleek iemand waar Roy nog op bezoek zou gaan, op Bonaire. Nu, tijdens het schrijven van dit verhaaltje even voor Roy de nummers uitgewisseld, met deze "eilander".
Na terugkomst kwamen de "Amsterdammers" uit New Sealand nog even een paar uurtjes buurten, waarna we om ongeveer 2.00u. onze "tampad" opzochten..... Morgen met "Kokkie"en Bettina naar "de Visserij", voor een late lunch..... Te mañan dushinan....