2019-01-21 dag 5, Djaluna, een onsje meer tijdens "the Rock shoot dag" op Mambo Beach
Maandag 21 januari 2019, vandaag was het de ondertussen onder intimi wel bekende foto shoot dag op "mijn" Rock aan de Mambo Beach. Één dagje per jaar narcistisch gedrag mag volgens mij wel. Ik had vandaag het idee, in navolging van zovelen, om dit keer een "10 year challenge" tintje mee te geven aan het geheel. Ondanks wat tegenvallertjes van de afgelopen paar jaar dacht ik, wat kan mij het eigenlijk schelen, we gaan dit doen. Al vele jaren heb ik daarvoor mijn eigen fotograaf mee naar het eiland, namelijk mijn eigen moppie. Op voorhand moest ik nog wel even terugzoeken in mijn album van 2009, die ook terug te vinden is op deze fotosite, welke "pose" ik dit keer moest aannemen om een beetje gelijkenis te krijgen met die keer. Gelukkig was ik in die tijd ook al gek genoeg, om de "shoot" te doen, zodat er wel degelijk een vergelijk te maken is.
Rustig naar de overkant zwemmen, daar ongedwongen en niet te blufferig rondlopen, om uiteindelijk op dat stuk lavasteen plaats te nemen.
Dit was niet makkelijk want er was niet "gestrooid" op de onderhand marmer geslepen, met gladde groene algen bedekte steenplaat. De waterstand was ook vergeleken met 10 jaar terug, door de maanstand en zonder de invloeden van de opwarming van de aarde, flink hoog. Later op de middag bleek dat de "catwalk", meer van een ondergelopen en bevroren meer weg had, en eigenlijk levensgevaarlijk was geworden. Eigenlijk was de enige resident op dat stukje eiland, de krab, ook de enige die niet, door de sterke golfslag, van het spiegelgladde oppervlak werden afgespoeld. Tot zover de narcist.....
Verder was het mensen kijken, net als de anderen die zien en gezien wilden worden. Dat het af en toe een "onsje meer" was kun je op enkele plaatjes wel terugzien. Vanaf de "cruise boot" kwam naar mijn mening een "feeder", volgens mij een Amerikaan, en zijn ietwat te zware aanhang, plaatsnemen op de hierop niet berekende strandstoel. Ik had medelijden met het materiaal, tenminste als dit mogelijk zou zijn. Als je een dagje aan het "mensen kijken" bent, en je juist op 3 meter van je af, zo'n als prinses behandelde dame voor je hebt, weet je niet wat je meemaakt wat daar naar binnen gaat. De ene zoete shake na de andere wordt aangedragen door de "echtgenoot", tenminste daar ga ik vanuit, en verorberd door deze "Prinses". Schoentjes uit, sokjes uit, stoeltje omhoog, o nee, toch maar omlaag, shirtje uit, insmeren met een familie flacon smeermiddel, pffff als ik eraan terugdenk..... Natuurlijk zijn er ook mensen die behept zijn met bijvoorbeeld schildklier problemen en daardoor flink in gewicht en omvang toenemen, maar gezien het eetgedrag van deze familie ging dat hier niet op.
Ook de strandmaffia, was vandaag ietwat aan de zware kant, maar ja als jullie de foto's van mijzelf terugzien, misschien dat jullie hetzelfde wel van mij denken...... BTW, deze dames van de strandmaffia waren uiterst lief en aardig hoor. Maar er was dus vandaag, naast de diverse "plastic fantastics" genoeg vlees aanwezig, om een vegetariër voor jaren misselijk te maken.....
Naast de oversized figuren waren er ook genoeg interessante vaartuigen aanwezig om wat plaatjes van te schieten. Supersnelle en hoog uit het water schietende waterscooters, speedboten, cruiseschepen en duik begeleidingsschepen. Ook de rubberboot van het Seaquarium was even uitgevaren om de dolfijnen wat zuiver water te laten opsnuiven. Nog net waren er naast deze boot de twee rugvinnen te zien. Ik was net te laat om deze vrolijke springers op de gevoelige plaat vast te leggen..... Misschien bij het volgende bezoek aan dit strand..... O ja, speciaal voor mijn jongste kleinzoon heb ik nog even een "excavator", de naam voor een graafmachine in het Engels (voor hem is dat Blippie taal, kijk maar eens op YouTube) gefotografeerd......
Morgen, dan naar Westpunt (Banda Abou) met onze Duitse bovenburen, kijken wat we dan weer zullen tegenkomen..... Dus, te mañan amigoenan....