2019-01-28 dag 12, Djaluna, slechte buik, verkering in Willemstad, en "chillen at the pool"
Maandag 28 januari 2019, vandaag het vertrek van onze "Duitse kinderen", Joachim en Brigitte, wiens vakantie er alweer opzat. Een alleraardigst stel dat het, op het eiland en ook op "ons" miniresort geweldig naar de zin heeft gehad. Tenminste als je hun verhalen, over hetgeen zij de laatste weken hebben meegemaakt, mag geloven. Maar naar mijn idee was dat ook zo. Ook onze "Duitse Kiters", twee "surf-dudes" uit Duitsland, moesten vandaag weer vertrekken naar de koude "Heimat". Voor ons, eigenlijk meer voor mij, moest dit maar een rustig dagje gaan worden. Eigenlijk zouden we naar Shete Boca en Grote knip gaan maar sinds gisteravond heb ik namelijk nogal een "verotte buik", om het even heel plastisch uit te drukken. Vandaag even een beetje in de buurt blijven leek ons verstandig. Maar voor de "veiligheid" toch gewapend met een "rol" in de tas. Ook de zekerheid dat er overal om je heen tentjes hebt, waar je even een noodstop kunt maken.....
De rit ging vandaag dus naar Willemstad, even kijken of alles nog op z'n plek stond, en er niet te veel was veranderd. De laatste twee jaren hadden we deze trip niet gemaakt, mede omdat dit van onze "strandtijd" afgaat. En, naar mijn mening, veranderd er toch weinig, ten opzichte van eerdere bezoekjes die we aan de stad brachten. Even parkeren in de Ansingstraat, de plek waar we "SiSi" eerder deze vakantie hebben opgepikt. Een wandeling langs het Waaigat, wat wel een beetje meurde, richting de overdekte markt. Ik moet wel eerlijk bekennen dat er sinds een paar jaar veel, in gunstige zin, is veranderd. Alles lijkt veel fleuriger-, schoner-, en meer gestructureerd dan voorheen. Ook lijkt er in de overdekte markt veel gedaan op het hygiënische vlak, juist met betrekking tot de "verse waren", die worden uitgestald. Daarna vervolgden we onze weg door de gezellige, maar nauwe winkelstraatjes, waarbij opviel dat iedereen veel korting geeft, maar per saldo allemaal net zo duur zijn.....
Richting de Koningin Emmabrug, een zogenaamde pontonbrug in het centrum van Willemstad. Volgens de informatie die ik heb "opgedoken" is de brug 168 meter lang en de enige drijvende houten draaibrug ter wereld. Ik vond destijds al, toen in 2007 voor het eerst op het eiland kwamen, dit al een meesterlijke-, werklijk ongeëvenaarde uitvinding. De brug drijft, eerder vaart, namelijk op zestien pontons in de Sint Annabaai en is de verbinding tussen Punda en Otrobanda. Dit zijn de twee delen van de historische binnenstad. Als er een schip aankomt, vaart deze brug, welke is vastgezet aan de Otrobanda wal, door een motor aangedreven op de laatste ponton, van de Punda wal. Zodat er een doorgang ontstaat. Is het schip erdoor, dan "vaart de brug weer dicht", eventueel met alle mensen er nog op. Ik had zojuist bij het oplopen van de brug, een vrouwtje zien lopen met een schattig klein meisje. Bij de Moeder viel het, bijna voor veel Antilliaanse dames kenmerkende "achter uitje" op. Deze opvallende verschijning, felle Rode haren, kleurrijke kleding, liep gelijk met ons op. Haar kleine meisje, pakte uit het niets mijn hand, en liet deze niet meer los tot aan het einde van de brug. Telkens keek ze, met een werkelijk betoverende glimlach, naar mij op. Op dat moment merk je dat je Opa bent, en je smelt dan als het ware. Wel vond ik dat het wel een beetje vroeg was, voor deze kleine meid, om nu al verkering te zoeken.....
Aan de Otrobanda kant aangekomen, het mooie uitzicht over het sterk gerenoveerde Brion plein, gisteren nog het toneel-, en vertrekplaats van de "RSSW for the Roses", daarnaast ook weer de vertrouwde winkeltjes, veelal het werkterrein van het "Indiase deel" van de Antilliaanse bevolking. Winkel in winkel uit, winkel in winkel uit, pfffff. Mijn moppie wilde een paar slippers, met dichte achterkant, maar waar niet de tenen er voor uitpuilen, als ze wat meer gedragen zijn. Nou bij winkel 10, misschien is dit een beetje gechargeerd, maar uit eerdere bezoeken aan Otrobanda bij ons bekend, geslaagd. Dan weer terug richting de "pontjesbrug" tot bij de bekendste "Batidos" verkoopplek van de wereld. Ik durfde het echter niet aan, gezien de omstandigheden met de "verotte buik" om deze koude lekkernij te nuttigen. Een andere keer dan maar deze week, als we vanuit Westpunt terugrijden. Even met wat Wes wat foto's gemaakt in een "No Stress" momentje op de Pontjes brug, en dan terug naar ons voertuig, richting "ons huis".
Thuis aangekomen, het was pas 14.00u. maakten we kennis met de Moeder van Myra, Monica. Een krasse dame ietwat op leeftijd, die naar mijn mening, mentaal alles "neurologisch" nog zeer goed op een rijtje heeft. Volgens zeggen is ze, in het "Drentse land" nog steeds werkzaam als freelance "razende reporter". Ze schrijft namelijk zeer uiteenlopende items in de "Meppelse Courant", en is nog steeds druk hiermee. Dit werk houdt haar, naar mijn idee, jong. Nadat ook onze bovenuren ût Grunn Jane en Anne, zojuist terug uit Westpunt, aanschoven hebben we nog even een uurtje met elkaar bij de "pool" doorgebracht, onder het genot van een "natje en een droogje", en bleef het nog lang onrustig in het dorp.... Amigoenan, te mañan.... kijken wat de dag ons dan weer brengt.....