2020-01-27 djalunes (maandag), op JT-beach werk in uitvoering, "a mummie on the beach"
Vandaag naar het strand van de Hermanator, JT-Beach en daar vielen me toch wel een paar dingetjes op, en langs het water. Zo heb ik gekeken en gefotografeerd dat er een paar mensen héél hard hebben moet aan poken gedurende deze warme en bijna windstille dag, om een paar lullige centen te verdienen. Twee mannen waren namelijk van plan om een paar palen in de grond te krijgen. Maar in eerste instantie waren de twee alleen nog maar, drie grote gaten te boren. Boren inderdaad, want met een normale schep kom je deze vulkaanrots niet in. Het bracht een beetje herrie voort maar wat maakt dat uit, wij liggen of zitten hun doen het vuile werk. Het is waarschijnlijk de bedoeling, om de voorbereiding te doen voor een nieuwe palapa, of een stuk aan de Tinto strandtent te fabriceren.
De twee mannen communiceerden in het Frans, ze waren wel heel donker getint, en ik had het idee dat deze mannen, bij wijze van inhuurkracht c.q. gastarbeiders voor dit zware werk worden ingehuurd. "A droit, no un peu gauche, oui bien", waren de aanwijzingen die ze elkaar toeriepen, eerst echter zonder waterpas(!). Daarna pas goten ze de gemaakte kuil vol met beton en verzwaard met keien. Volgens mijn latere informatie kwamen deze mannen van Haïti...c
Later stond de Hermanator bij een bedje op nog geen 5 meter van de onze, zonder dat hij het in de gaten had. Nu kan ik wel een beetje begrijpen dat hij minder oog voor de omgeving had, dat zou ik ook hebben. Op het bedje lag een oud collega van voorheen Zanzibar, de aanpalende strandtent. Na even wat aardigheden te hebben uitgewisseld, nee deze pas getrouwde man hield het heel netjes. Hij liep met een lange plank, groter en breder dan hijzelf, naar de ingang van Tinto. Hij moest eigenlijk over ons heenstappen om er te komen, maar nu weet ik waarom hij eigenlijk een echt brillie nodig heeft, ipv van de gluiperige zonnebril die hij nu droeg. Toch de planken kwamen knap op maat op de zojuist aangesmeerde muur terecht... knap stukkie werk, in deze bloedhitte. Over een paar dagen gaan we nog weleens kijken naar het eindresultaat.....
Dat we aankwamen bij Tinto, één van de tenten waarvan de eigenaar van ook Zanzibar, Zest en Koko, de bezitter is, een plekje gezocht bij de grote trap naar de zee. Je raadt het al, juist daar omdat er vaak iets gebeurd, of dat je daar de mensen goed kunt bekijken. Ook mensen die slecht ter been zijn kun je af en toe een handje helpen, maar dat komt amper voor.
Voor ons was een stel gaan zitten, een moeder en dochter, zoals later in de middag bleek uit Enkhuizen, een stadje ons goed bekend. Ik had al direct een naam voor het blogje klaar, de mummie. Ze bewoog nogal plastisch en had totaal geen idee dat er andere mensen op het strand waren. Luid kwetterend nam zij plaats direct tussen mij, en mijn object wat ik aan het schieten was, de jetski met daarop het blonde meisje en een beginner in de schoenen.
Haar billen en heup hinderde mij daar nogal bij, en af en toe ging ze rechtop staan, en gaf haar kennerscommentaar. "Goh, je kunt wel zien dat deze al zeer ervaren is" blaatte de mummie over het strand. De klant van het blonde meisje was even voor de mummie arriveerde, uitgelegd hoe de houding van de benen, -rug en -balans gezocht moest worden, dus nee mummie. Terwijl ik naar het schouwspel kreeg inspireerde haar bolle kapsel mij wel. Jammer genoeg is het in de foto's niet helemaal gelukt, maar ik dacht we laten haar gedachten over de Fly-boarder eens ontspringen in-, en uit haar hoofd. Maar ja, volgende keer een nieuwe ronde, een nieuwe kans....
Terug op het nest rond 17:30u., had ik nog het idee om de Blenchi op de foto te zetten. Deze razendsnelle, 15 tot 80 slagen per seconde makende, en 2 à 3 gram wegende vogeltje, had ik namelijk bijna iedere dag, rond 18:00u. in onze heg gespot. Alleen op zaterdag leek hij een vrije dag te hebben. Ik zat in onze "pool" , op een betonnen kruk te wachten, totdat deze vrolijke fladderaar zou komen. Nou ik heb zo'n 20 minuten voor doedel zitten wachten, de camera in de aanslag. Nee, ook vandaag waarschijnlijk niet, dus ook op maandag een vrije avond. We hebben het een paar dagen zonder maan moeten doen, met als effect de golven op Playa Daaibooi. Nu is hij weer, sinds gisteren, als een soort fruitschaal aan de hemel. Ik heb hier een paar plaatjes van geschoten, zodat jullie het zelf kunnen zien. Als hij wat "ronder" is kpmen de krater foto's weer vanzelf, speciaal voor onze jongste telg thuis.....
Te Mañan.....