2020-01-28, dinsdag (djamars) spanning tussen Trumpies en Russen op Mambo
We waren redelijk vroeg op pad om vandaag naar Mambo beach te gaan. Geen nieuws onder de zon. Eerst nog even bij de Botica Sursaka, de plaatselijke maar zeer rijk geoutilleerde apotheek. Even wat smeermiddelen halen on de boel goed ingevet houden, want niet smeren is op het Paradijselijk eiland, uit den boze. Bij het verlaten van de apotheek, hield ik de deur open voor een oudere dame, ik schat een jaar of 75. Vanaf buiten wurmde een knul van een jaar of 35, langs haar naar binnen. Hij was druk met zijn i-Phone bezig, en had voor zijn omgeving geen- of amper aandacht. Bijna liep hij de dame, waarvoor ik de deur openhield van de sokken, die dan ook reageerde alleen met een "hé". Ik voegde nog er nog aan toe "hé vriend, ja jij ook bedankt". De wat oudere dame, toch enigszins geschrokken, door deze ongemanierde actie, kon naar mij alleen maar uitbrengen."Tegenwoordig, bestaan er geen manieren meer, ze zijn alleen op die cell-phones bezig", waarna ze driftig doorstapte naar haar auto.....
Op het strand aangekomen, we waren dus redelijk aan de vroege kant, was het nog wat rustig, waardoor we ruime keuze hadden in bedjes. Vreemd genoeg was vandaag. de waterkant flink bezet. Na een uurtje waren we er wel achter waarom, er stond bovenaan bij het strandpaviljoen geen zuchtje wind, wat deze dag, wel een heel hete dag zou maken. Nog wel gekeken of we konden verkassen, maar nee. Prompt hoorden we weer een reisleidster in plat Amerikaans, waar ze konden gaan liggen, waar ze de boodschapjes konden doen, waar wat te eten te halen was, alles gaf ze door aan de corpulente massa. Het leek net of een peleton soldaten het strand op werd gestuurd, onder het "sign Food" was de foerage, en de verkenners liepen kris-kras tussen de bedden door. Ook nu weer was een vrouwelijk Trumpie, die over het strand schetterde, waar ze was geweest, wat ze had gedaan, en wat ze allemaal wel niet bezat. Wat een smoel had dat mens. Een Nederlandse familie, verliet voor deze grootmuil hun plekje onder een palapa, in de schaduw, en ging 25 meter verder zitten, die had er snel genoeg van. Voor mij was het, ondanks dat ik haar wel een grootsmoel noemde, niet echt vervelend. Tijdens het lezen van mijn thriller, hoorde ik genoeg randzaken, die wel grappig waren. Al was het alleen de dommigheid alles te berde te brengen..... De Trumpies namen per direct de Nederlandse palapa over, en gingen met 6 man, in en op elkaar, op het kleine plekje liggen.....
Onderwijl was ik even in de richting van Cabana, de strandtent, waar Kokkie als chef in het restaurant de scepter zwaait. Ik wilde even wat mooie plaatjes schieten, om deze bij het verhaaltje van vandaag toe te voegen. Na drie plaatjes was ik al klaar, want bij het nemen van vier stopte de camera ermee. Volle batterij wel mee, maar niet in mijn zwembroek natuurlijk. Terug naar onze rustplek. Terug gekomen zag ik dat er gebroederlijk naast elkaar, de Trumpies met direct ernaast een viertal Russische toeristen. Ik vond het een koddig schouwspel, zij aan zij, op nog geen 10 meter. Het had wel een voordeel dat deze Russische afvaardiging wa komen liggen, want de grootsmoel was plots een stuk ingetogener. Nadat ze een paar uur gebroederlijk naast elkaar hadden gelegen, maakten de Trumpies aanstalten, om te vertrekken. Het kijkspel wat toen ontstond was heel grappig. De Russen kregen in de gaten dat de Amerikanen weg wilden gaan. Ook zij gingen reeds in de houding staan om de eerst Nederlandse en nu Amerikaanse palapa, in te nemen. De TRumpies waren nog niet koud van de bedjes opgestaan toen de grootste Russische dikkop, zijn handdoek op een bedje had geplaatst. Vanaf de andere kant kwam de Nederlandse enclave gehuld in het lichtblauw van de UN. Toen ze zag dat de Rus een paar staapen onder de palmbladeren deed, deinsde ze terug. De Russen hadden vanmiddag de slag om de palapa gewonnen... Te mañan....