2020-02-06 djawebs (donderdag), het laatste blog, de laatste zonnestralen, ayo Dushi Korsow
Woensdagavond waren we zoals ik al geschreven had, bij Kokkie en Betty voor ons last supper, ons laatste avondmaal op "het eiland van eten en drinken". Dat laatste is zeker een feit, want niet alleen de eilanders houden hier erg van eten, maar ook voor en vooral door de toeristen wordt er een soort eet- en drinkfestijn gecreëerd. Als de stroom uitvalt, wat afgelopen week slechts voor de eerste keer deze vakantie gebeurde, dan is niemand die daar een probleem mee heeft, echter als de stroomstoring het eet- en drinkpatroon gaat verstoren, dan is niet alleen Holland-, maar ook dushi Korsow in last. Toch moet ik zeggen dat de stagiaires, alle Happy hours, op een lijstje hebben staan, en ze ook allemaal aflopen.....
Na ons laatste avondmaal, en ook dit keer zonder de twaalf discipelen, kreeg ik bij thuiskomst te horen, dat ik de incheck nog moest doen. Ik had aan iedereen laten weten de laatste week dat we om 20:05u. zouden gaan vliegen, echter toen ik de tijd aflas op de boardingpass, schrok ik toch wel even, 17:15u. Snel even alle direct betrokkenen inlichten, en de plannen voor donderdag bijstellen. Dus niet nog even langs een strandje, bv JT-Beach om de Hermanator te groeten, maar toch maar bij ons huis blijven. Nog even met de landlords een drankje drinken, ondanks dat Henk één van zijn huisjes aan het opknappen is. Alle koffers ingepakt, gewogen en bijna klaar. Na het douchen, de restanten van de shampoos achterlatend, de opmaak en elektronica, in de koffers. De paspoorten en de telefoons klaargemaakt, met de boardingpasses. Klaar om met Myra, in de nieuwe Tucson naar Hato te gaan. Nog even een paar sloffen stikstokken halen bij de buurtsuper Wah Sang, en door naar het vliegveld.....
Opa noem ik hem, deze man staat trouw bij aankomst en vertrek, op ons te wachten. Ook nu weer in lobby van het vliegveld, en loodste ons naar de boarding, waar de koffers werden ingenomen. De controle van de passen, schoenen uit, laptop en i-Pad eruit, en weer andersom. Lekker rustig tempo, geen zweet op het voorhoofd, en ruim op tijd konden we nog even de winkeltjes bezoeken, alleen kijken en niet kopen dit keer. Twee cappuccino's en wachten maar, tot het instappen kon beginnen. Alles liep soepel, behalve dat de omroep installatie het prompt liet afweten. Boarden voor ons met code 4, goed geregeld, zelfs beter dan op Schiphol, waar iedereen maar duwt en dringt. Echter toen het erom ging spannen, terwijl we in het vliegtuig zaten, en het taxiën naar de startbaan kon beginnen, toch even een tegenvaller. De gezagvoerder, vroeger gewoon piloot genoemd, maakte even kenbaar, "Dames en heren, motor nummer 4, kon niet worden gestart via de normale procedure...., we gaan even via de boeken, de noodprocedure uitvoeren, om zo ook nr 4 bij te krijgen....".
Ben niet gauw angstig, want Que sera sera is mijn credo. Maar toch heen beetje naar berichtje op de valreep, om de piloot te laten starten vanuit een boekje.... Na het uitvoeren van de noodprocedure, was ook motor nummer 4 bij, en konden we zodoende toch op weg.....
De vlucht verliep verder appie-kim, slechts een paar hobbels op de weg, maar veilig geland. Alleen buiten op Schiphol, 2 graden terwijl we eerder 8 uren terug nog uit de 31 graden kwamen.... Ik sluit echter deze keer niet af met "Te mañan"..... want onze vakantie is over.... Zaterdag alweer langs de lijn, weliswaar met mijn andere camera bij NAC Breda-ADO DenHaag in de U19 competitie.....
Ayo Dushi Korsow, misschien tot ziens. Want wie weet zien jullie ons het volgende jaar weer terug.....