2022-01-25 Dag 6, djamars, Jansen en Thilanus Beach, stoelendans, vissertje, the Hermanator en REGEN.

Nadat we even de werkzaamheden van Henk hadden aanschouwd, en het erop leek dat hij het best alleen zou redden, gingen we op pad.  Wederom laat, want we wilden de Familie B uit G  even uitzwaaien, omdat je nooit weet hoe het loopt natuurlijk.  We gingen niet zo ver, en wilden even kijken of The Herman-ator van Tijn op zijn thuis-basis aanwezig zou zijn.  Ook hem hadden we al twee jaar niet meer gezien. Nu kwam hij vrijwel direct uit zijn hol, om het e.e.a. te ontstoppen in de spoelkeuken van Tinto, het restaurant waar wij voorlagen. Even gezellig gebabbeld, met de steeds beter uitziende Dutch Tjoller uit Purmerend. Maar hij wordt ook goed onderhouden door zijn eega Karin tegenwoordig. Waarmee deze fijne gozer eindelijk op zijn plek zit. Om een plekje te bemachtigen op Jan T Beach, moesten we goed ons best doen. Even nagevraagd aan de experts, de bediening, of zij nog iets vrijstaand hadden gezien.  "Nou nee, was haar antwoordt, vanaf Juni is het iedere dag zo druk. Oké, maar papi laat zich niet zo snel met "een banaan de groentewinkel" insturen natuurlijk..... 

Toch eigenwijs maar een rondje strand, maar dat weten veel van jullie allang natuurlijk. Weer bij het startpunt aangekomen, werd ik gewenkt door een oudere dame, en gelijktijdig Lia door een jongere vent, baas boven baas natuurlijk.  Hij had een handdoekje op een stoel die hij niet gebruikte, en zij had een semi-defecte stoel achter zich staan. Beide gebundeld werd het een lig plekje voor ons. Plots uit mijn ooghoek stond een ouder echtpaar op, hun stoelen, onder een palapa, achterlatend.  Direct verhuizen was het motto. We werden direct door onze nieuwe buren verwelkomd, bloemen champagne et cetera.....
Er ging een poosje overheen, toen twee dames, die naast de oudere dame hadden gelegen, terugkwamen van de lunch. Naast ons lagen twee bedjes de gehele tijd "onbelegen", met daarop Handdoeken. De twee mormels hardop confererend, zullen we hier nu gaan liggen of op onze oude plek....  "Nou de oude maar", zei het tweede mormel. Wij, en onze buren,  keken elkaar aan het begrip "Nieuwe Duitser"was geboren. Ze haalden hun spullen nu wel van de bedjes dus twee vrij. Teruglopend naar hun oude bedjes, waar ook handdoeken op lagen, gingen een paar meisjes weg.  Dus er kwam voor hun weer een optie vrij. Niet getreuzeld, legden de mormels, hun zojuist opgenomen handdoeken, van naast ons, op de verlaten plekjes. Ook de plek achter deze stoelen bleef nog steeds in hun bezit.  Ja zo blijft het strand nogal vol, en er wordt niet voor betaald, want er is niemand op de "Duitse bedden" om af te rekenen....  Even daarop terugkomend, al twee dagen zijn wij niet belast, ondanks onze "aankopen" op de bedden, door de "Strand maffia".....

Een vader en zoon liepen voorlangs, met een hengel in de handen. Dat wekte direct mijn aandacht, want vissen is één van mijn hobby's. Ik moest terugdenken aan de tijd dat ik met mijn Opa ging vissen, en later mijn vader en onze zoon.  Nu is het tegenwoordig vissen met de kleinzoons, die het ook leuk vinden.  Ze liepen richting "Paaseiland" recht tegenover onze ligplaats.  Camera mee en ook even naar de overkant. Met kunstaas werd gevist, naar mij idee niet het lekkerste waar de visjes in willen happen. Het liep dan ook uit op weinig, tot niets voor de vader en zoon.  Teruglopend, kwam ik nog een visser tegen uit Nijmegen, die met KIP stond te vissen, wat wij hier ook weleens doen. Kon het niet laten, dus toch maar een ongevraagd advies geven. "Houdt het aas eens, net onder de waterlijn Amigoe", het advies werd opgevolgd en direct een geepje erop.  Deze oliebol had geen idee dat gepen tandjes hebben, dus zijn enige haakje werd er pardoes afgeknabbeld..... Geen spare..... einde vis-verhaal.

Vier uur in de middag, mooie tijd om af te zwaaien. Ondertussen waren er al enkele waarschuwings druppels  gevallen, en de lucht werd echt donker. Dus we dachten wegwezen.  Onderweg gooide Pluvius  de sluizen even open, en in één keer kwam het met bakken uit de lucht . Echt tropisch voelde het aan. Even de auto aan de kant, en een plaatje maken.  Terug op het nest waren we nog net op tijd om de Familie B uitgeleidde te doen.  Deze fijne mensen verlieten " Dushi Korsow" zoals wij Amsterdam verlieten. met een hoosbui...  Goede reis en wie weet misschien tot ziens amigoenan...
Te mañan dushinan....