2023-02-02 Dag 15, djaweps donderdag, dood vogeltje, dolfijn bij JT-Beach, afzakkertje voor D&D bij “Buurthuis Hènnùp”
Vanmorgen een beetje de eerste ochtend dat het vrij onbewolkt was. Het beloofde een mooie, misschien te mooie stranddag te worden. Zelf zat ik een beetje als een dood vogeltje, voor mijn laptop het blogje te tikken. Ik denk alleen maar, omdat ik vrijwel de hele nacht heb liggen draaien, en wakker was. Naar mijn mening was de reden hiervoor, en zoals ik de laatste paar maanden heb ervaren, dat ik dan ga liggen nadenken, eigenlijk een beetje hetgeen wat er is gebeurd, erger maak dan dat het misschien is. Eigenlijk zeker, van een mug een olifant kan maken. Dit keer was het dat we de avond ervoor een autootje, die niet van mij is, met een platte accu op een donker parkeerterrein moesten achterlaten, zonder te weten wat er nu met die accu aan de hand is. Anderen zeggen dan “ach het komt wel goed”, “je hebt geld in je zak, dan koop je een andere accu”, maar voor mij lijkt dat niet zo”. Gisteravond heb ik onze landlord nog wel een berichtje gestuurd, en hij gaf aan “maak je niet druk, we gaan hem morgen wel even ophalen”, “vier jij nu maar vakantie”… En zo is het ook gegaan, het kwam weer goed, Myra en Henk hebben gezorgd dat mijn “vehicle”, met draaiende motor en lichten aan, voor ons Mini-Resort werd afgeleverd….. Bedankt voor de service lieverds…..
Doordat we een oponthoud hadden, met het eerdergenoemde, waren we aan de late kant. Ook mijn gevoel zei me, dat het misschien niet zo verstandig was om erg ver te gaan met ons karretje, omdat de accu nog niet helemaal 100% zou kunnen zijn. Dus maar naar Jan Thiel Beach, niet te ver, en dus ook voor mijn gevoel, in mijn “koppie” een betere keus. Ach ja en een dagje geen vreemde gebeurtenissen kan ook weleens wat verkwikkend werken. Nadat we als “local” zijn binnen gelaten, door mijn “Javi”, een plekje wederom naast de tennisbaan gezocht. Door de extra felle zon was het slim om niet open en bloot te gaan liggen vandaar nog twee verhuizingen, om tot het prettigste resultaat te komen. Even de telefoon erbij, WiFi zoeken, oooo die ligt nog in de auto. Telefoon gepakt, en terug naar het strand. Daar ging de meute naar de rand van de oever, en een geroep van jewelste, “Wilde dolfijnen, wilde dolfijnen”. Wat bleek, de mannen van Sea Aquarium lieten hun dolfijnen uit en ik kan je verzekeren, daar is het wilde wel vanaf. Echter was ik niet één keer maar twee keer te laat om nog wat plaatjes te schieten, van deze wilde dolfijnen. Als je mijn foto’s van vandaag heel goed bekijkt, kun je nog alleen wat spatten zien, dus mijn “dolfijnen shoot”, was dolfijn.
Terug naar het bedje, waar ik probeerde wat te lezen, maar af en toe wegviel. Toen ik van de kreten wakker schrok, van weer een groepje Teun, Toon, August en Ome Willem’s, die als ware cracks, inclusief het racket opgooien en -draaien. Lieten zien dat sport in de killende zon, best leuk kon zijn. Ook bleek nu weer dat je altijd wel een droppie mee laat spelen, die het bokje moet zijn…. Nog even gecontroleerd, voor bouw en woning toezicht, hoe het opzetten van de de windveren op Zanzibar verloopt, en dan op weg naar huis. Omdat we zo’n een gigantische baal Indonesisch hadden gehaald, voor het verjaardag maal, was er nog een aardig beetje over. Mijn eigen “Miljuschka” ging even aan de slag om ons een drie gangen maaltijd voor te toveren, wat haar heel goed lukte. Hiervoor moesten we het "huwelijks diner" van Maximá en Big Willem afzeggen, het kwam ons vanavond niet echt goed uit, Nog sorry daarvoor Majesteit.
Na het avondmaal kwam de vaste bezetting, van “Buurtkroeg Hènnup”, nu inclusief vriendin Nicolet, om de laatste avond voor Destiny en Derek kleur te geven. Ook passeerden de nieuwe in-checkers Monique en Paolo, voor de Warawara, onze uitkijkpost. Dus nog even geassisteerd om de koffer, over de “snel verzurende” trap omhoog te brengen. Daarna zijn we nog even uitgezakt met het lieve stel uit Zutphen, en dan weer “droemie”. Dus te mañan dushinan…..