Na de dagelijkse sessies van het blogje schrijven, foto's bijwerken, ontbijten, de gym en de douche, konden we op weg naar de bestemming van vandaag. Hoe lastig kan de keuzestress zijn, op een vakantie eiland als dit. "Waar zullen we vandaag naar toe gaan?". Na een gooi met de dobbelsteen werd het Kokomo Beach, oftewel het strand aan de Varkensbaai.
Kokomo Beach
Ooit en dan spreek ik over zo'n 10 vakantieversies terug, was het daar geen pretje, en wist je niet waar je terecht was gekomen. Er stond een "cantina" die
niet echt aan de moderne eisen kon voldoen, het "lig gerei" was oud en meestal -stuk, en het minst prettige van alles, als je daar lag, stikte het van de dikke Blauwe vliegen. Ja, waarom zou je
daar heen gaan. De oorzaak van die "Blauwe jongens" was dat er, niet al te ver weg van het geheel, een oude afvalhoop was, waar vaak vleesresten werden gedumpt. Ja dan wil het wel gaan
broeien en komen de vliegen er wel op af. Tegenwoordig praten we over een net georganiseerd strand, zelf met zeer goede WiFi, wat tegenwoordig ook meetelt, en waar het prettig is om naar toe te
gaan. Ook de "cantina" is in het geheel aangepakt, en het heeft met de speciale "drakenhoek", een speciale attractie. Wat naar mijn mening, in al de decennia voorheen nooit is veranderd
is de gigantische boom waar de uitkijktoren, en de bar in is verwerkt. Vorig jaar was het één van onze "favo" strandjes...
The beach bitch
Op het moment dat we op de parking aankwamen, leek het een druk dagje te zijn aan het azuurblauwe water. Wat normaliter de tactiek is? Even oriënteren hoe de vlag
er voor staat, en zie je zelf geen leuke "spot", dan even vragen aan een vriendelijk ogende "cammarera van dienst". Dat laatste was zelfs niet nodig, want de dreiging van grote
drukte, zoals we op de parking zagen, daar was niets van terug te zien, op het strand. Natuurlijk was het net als in een blikje sardientjes, nette rijtjes naast elkaar. Mits er een grote
verhuizing aan de gang ging, want dan was iedereen aan het slepen, met tegenwoordig, het knappe lig gerei. We waren nog aan het uitpakken, toen de "strandmaffia" in onze nek stond te hijgen. Een
vrouwtje geheel in het Zwart gekleed, met een gezicht waar een oorworm bang van zou worden. Er kon bij dit kind geen lachje vanaf, en was niet bepaald klantvriendelijk. "De bedjes
afrekenen", was haar tekst. Ik moest bij het zien van die "snoet", direct denken aan wat mijn beste kameraad "Harm van B." wel vertelde als hij bij Hotel Arena, in Amsterdam aan de
deur werkte. Ze hadden buiten de potige mannen, ook "door bitches". Potige dames, of later tot de "Alfabet groep" toegetreden mannen, die de entree en de orde moesten bewaren... No
fun dus. Wat ook no fun was dat mijn schijfje in de camera aangaf, "geen bestanden zichtbaar". Dat moet later thuis wel worden hersteld, anders gaan de eerste 15 foto's echt
verloren...
The wise-guy
Zoals we op ieder te bezoeken strandje zullen doen is "consumenten info" geven betreft de IJskoffie, die we op de strandjes bestellen. Aan ons bed kwam een lieftallig type die vroeg of we iets wensten. Jazeker dame, voor mij en m'n eega graag twee IJskoffie, één met slagroom, één zonder. Toen een blond jochie het kwam brengen, stak er een kartonnen rietje uit de grote beker. Hadden we gisteren op Mambo een vertrouwde plastic variant, waar we zeer blij mee waren, nu dit "na 5 keer zuigen plat model". Geprobeerd de koffie eruit te zuigen, maar het Bruine goedje in de de beker was zo massief, dat dit geen haalbare zaak was. Ook nadat we onze koffie in het zonnetje hadden gezet, maar dan smolt ook m'n slagroom, nogmaals een poging gewaagd. Tegen m'n eega zei ik ik ga een lepel halen Wil jij er ook één? Bij de bar aangekomen stond het blonde jochie, die ons had bediend. Op mijn vraag of hij een lepel had, om mijn IJskoffie te eten ipv drinken, gaf hij als antwoord, "laat hem anders even in de zon staan", "dan wordt hij vanzelf zacht". Nou "Wise-guy", dat was reeds geprobeerd. Hij pakte mijn rietje eruit en verving hem door eenzelfde type zuigapparaat. Nou vriend geef me nu maar een lepel, deze koffie is niet te "zuigen". Na mijn aandringen was hij bereidt om aan mijn "verzoek" te voldoen...
De Haan en de "draak"
na ons zonnebad van vandaag, was het ongeveer tijd om een hapje te gaan eten. Het aanpalende restaurant, is sinds enkele jaren, een goede plek om zo'n stranddag af te sluiten. De "draken" hoek, is tegenwoordig een ware attractie voor de klanten. Menige foto is hier geschoten, en menige klant heeft zich iets verder gewaagd dan een ander, en wordt dan wel eens gebeten. Vandaag waren er een paar van die beestjes op de rots. De "huis Haan", waarschijnlijk iets te lang in de zon gelopen, zag de "critters" en greep even in. Met enkele snelle stappen en dito -pikjes, was de groen-grijze kruiper geen partij voor hem. De leguaan maakte dat hij wegkwam, met de mooie "Kukelaar" achter hem aan. Buiten zicht van het publiek staakte hij de achtervolging en kwam voldaan terug. Het natje en droogje was weer goed te noemen, net als het personeel... Even een paar plaatjes schieten, die ik eerder in de ochtend was kwijtgeraakt Na het bezoek aan Centrum, de supermarkt, gingen weer op weg naar ons "huis". Wederom een prettige afsluiting thuis, nu zonder de drumbands. Te mañan dushinan, y bon drumi.....