CVV Inter Willemstad voor de Kleine Generaal
Het ontwijken van de file op de Caracasbaaiweg, het was namelijk bijna "kinderophaalvanschooltijd", waardoor één van de verkeersaders, naar het Centrum, volledig volliep, was weer de sport. Nu ging ik weer onderlangs, zodat ik de wat tijd kon winnen, echt Nederlands. Zodoende kwamen we binnendoor bij de CVV Inter Willemstad, de club waar de kinderen van Kelly V. en de "Hermanator' lid zijn. Helaas hadden beide, de afgelopen Zaterdagen, geen wedstrijd, zodat ik daar, live, geen wedstrijd kon bekijken. In de zoektocht voor "Dicky A." de huidige bondscoach van Curaçao naar een mooie trainingslocatie, had ik er nu één gevonden. Ik zal zeker mijn rapport uitbrengen, aan de "Kleine Generaal". Voor hem is een mooie bijzaak, dat er ook een logo van Feyenoord prijkt langs de boarding, zodat hij zich kan thuis voelen. Zelf een vuurrode "Skybox" is er beschikbaar"...
Sta. Martha
Enkele jaren terug waren "Kokkie", Lia en ik op zoek geweest naar het geheel verpauperde strandje van Santa Martha Beach. Op de borden, die geheel onzichtbaar waren vanaf Willywood, maar vanaf de andere rijrichting, bijvoorbeeld het strandje van Playa Lagun, Santa Cruz e.d. wel, een heel klein beetje. Er moest daar een door de lokale bevolking, na een faillissement, bijna geheel gestript hotel zijn. Het was interessant om te zien dat op de muren zelf, alle aard en nagel vast zaten, dus onroerend, alles eruit was gehaald. Het mag natuurlijk niet, maar geef de bevolking van toen, die amper een nagel hadden om op hun kont te krabben, eens ongelijk. De toegangsweg was nu wel terug te vinden, omdat ik toevallig nog de weg had onthouden. Het verkeersbord, tegenwoordig wel goed te lezen, was nog steeds alleen vanaf het Westen zichtbaar. Het ritje naar het strandje was af en toe net een holly-holly dan eens sterk stijgend dan weer flink dalend. Op het hoogste punt was het uitzicht prachtig. De Christoffelberg, ook een bezienswaardigheid van het eiland, was duidelijk te onderscheiden, en moest ook even vastgelegd worden. Het strandje waar we alleen even nieuwsgierig naar waren, was bijna geheel op de schop gegaan. De fundering voor een nieuw bouwsel lag op de scherpe rotsgrond, klaar om weer te gaan bouwen, voor nieuwe bezoekers aan het eiland. Het strand iets lager gelegen lieten we voor wat het is, omdat het lastig te bereiken was. Door naar Sta.Cruz...
Gezandstraald op het strand van Quincy V Sta.Cruz
Aangekomen op Sta.Cruz was de nieuwe "strandbeheerder", en eigenaar van een een soort "trukipan", een strandsnack en strandstoelen, Quincy V. even niet zichtbaar. Dan maar vanuit zijn voorraad knappe strandstoelen, een tweetal stoelen naar een schaduwrijk plekje slepen. De stoelen klaarmaken, om de "basis" voor vandaag te vast te leggen, wat met de huidige "harde" wind al een klus op zichzelf was. Eenmaal uitgepakt, en klaar kwam onze nieuwe grote vriend, het strand op. Hij kwam vanaf het kleine "vissershaventje", welke ik afgelopen vrijdag heb vastgelegd. Hij was aan het onderhandelen, om een goede prijs te betalen voor zijn "vis voorraad". Het was waarschijnlijk naar zijn zin gegaan, want hij kwam met een partijtje verser dan verse vis aanlopen. "Wilt u stukje proeven", was zijn vraag. Ons idee was om, voordat we van het strand later op de middag zouden verlaten, door hem een "visgerecht" met patatjes klaar te laten maken, en het op het strand op te eten. Later op de middag kwam onze vriend met ons "diner" naar de strandbedjes. In de tussenliggende uurtjes was het trouwens bar en boos, qua windvlagen. Af en toe zat je te trillen op de bedjes. Ik wilde even op bezoek bij de vissersmannen die zojuist met een nauwelijks zeewaardig bootje, terug waren gekomen. Het is altijd wel leuk, om even de vangst te kunnen zien. Enkele vliegende vissen "buládo" in het Papiamento, lagen in zijn kaar, naast een mooie Wahoo, net als een Baracuda een soort zoutwater Snoek., en complementeerde zijn vangst. Deze man gitzwart verbrand door de zon, met armen en een borstkas waar een bodybuilder jaloers op zou zijn, was zijn boot aan het uitruimen. De diverse "klossen", met daarop, minimaal 50/100 aan silk, was naast zijn peddels, het eerste wat hij veilig stelde. Peddels, ja inderdaad een beetje vreemd, want als je op de oceaan dobbert en jouw motor werkt niet, dan heb je volgens mij daar weinig aan... Spullen op mijn stoel neergelegd, en ja hoor een windvlaag die alles, wat er op de stoel lag, door de lucht liet vliegen. Waaronder ook mijn vakantiecamera, die ik er net had opgelegd. Ik vreesde het ergste, maar ondanks dat hij op de betonnen fundering van onze Palapa terecht kwam, lijkt er geen krasje op te zitten. Wat een mazzel, hè, maar hoe het "intern" is dat moet nog blijken, maar ik heb goede hoop...
Eindelijk een WaraWara en dan naar huis
deze week was het niet gelukt om naast een snel door de lens vliegend exemplaar een WaraWara te schieten. Met de camera natuurlijk. Toen we vorige week Vrijdag van Sta.Cruz vertrokken, was er één een verdroogd konijn verder op te peuzelen. Echt er was amper nog iets van over. Nu op de terugweg, was het idee om daar even te gaan kijken, om zo deze mooie vogel even vast te leggen. Gearriveerd bij het "stoffelijk overschot", was geen vogel te zien. Niet gek want het stuk beest, was niet meer dan een stukje "perkament" met een botje. Niets, dus dan maar door. Na de volgende bocht, ongeveer 200 meter verder, stapte heel parmantig deze mooi vogel uit het struikgewas. De auto afremmend, de camera in de tas, en weer te laat. Toch, knippers aan, even naar de overkant gelopen. En ja hoor, de dame kwam heel relaxed uit haar schuilplaats wandelen. De camera richten, en ja hoor, raak. Eindelijk een WaraWara op het plaatje, een prachtige vogel...
Terug bij ons thuis, even klaarmaken want onze voormalige landlady en -lord kwamen op visite. Na een verschrikkelijk lastige periode zijn ze nu weer op de weg terug, en de landlord legde ook zijn plannen voor de toekomst op tafel. Het moet zeker lukken familie. Ook Chef "Kokkie" kwam nog even langs na zijn werkzaamheden bij "el Grill & Mexicano", om de dag even door te nemen. Na deze overpeinzingen konden we ook deze dag weer afsluiten, in het tropisch paradijs... Morgen mag ik op bezoek Marinebasis Parera, op uitnodiging van onze nieuwe landlord Bob V... Té mañan dushinan, drumi dushi....