2022-02-03 Dag 15, djaweps, toeristische route naar Westpunt, Shete Boca, een ronde langs de stranden, Sta. Cruz kiekeboe met een schildpad

Vanochtend leek of ik het wiel voor de zoveelste keer wilde uitvinden. Dit keer met  het vinden van een kortere route van A naar B. Heel vaak lukt dit wel, maar vandaag was het gewoon Put met Keren.  Het eerste deel lukte heel goed, maar deel 2,3 en zelfs 4 was hopeloos. Wat ik kan aanvoeren als excuus is dat op mijn shortcut enkele rode pylonnen waren gezet, en ik niet verder kon, zoals ik wilde.  Het deel van Montagna langs de buurtsuper Wah Sang, naar Mangusa verliep vlekkeloos, echter om naar de St.Rosaweg te komen gaf vanwege een afgesloten weg, het eerste obstakel.  Ze waren daar de wielen donerende gaten, aan het dichten... Nu heb ik geleerd altijd rechtdoor te rijden mits mogelijk natuurlijk.... Dus recht doorrijden. Ik wist dat richting Bonam, vanaf de "dijk" bij Mangusa te bereiken was, vandaar zou ik mijn route kunnen oppakken. Echter ik kwam door 1, 2 en 3 korte moves niet meer in die richting.  Dan maar een stukje ring pakken, want daarvandaan had ik weleens een binnendoor weg genomen, die zelfs langs Campo Alegre  en dan bij Hato uitkwam. Nou het ijkpunt Campo kon ik wel op mijn buik schrijven, want het "openluchtbordeel" , eens opgericht door de Katholieke kerk en de overheid, bleek al sinds 10 juni 2020, uit de lucht te zijn. Moet je nagaan, dan krijg je daarvan niet eens een berichtje in Holland...  Muizenberg was ik al gepasseerd, maar ja als je dan een afslag te vroeg neemt, zit je op een ellenlange weg door Mahuma, ook weer een Curaçaose buitenwijk. Na  ongeveer 10 minuten kwamen we een dame tegen, gelukkig alleen maar Papiaments sprak. Met mijn kennis van het Papiaments en het gebruik van een beetje Spaans, kon ik ze mij begrijpen, en wees ons de weg. Als ik 1 minuut verder was doorgereden, dan waren we bij de rotonde en op bekend terrein. De volgende keer maar weer proberen, natuurlijk....!!!

Shete Boca, oftewel de 7 monden, is voor ons een bijna jaarlijks terugkomende wielen donerende gaten attractie . Het is heel mooi als er veel wind staat, want dan kun je er heerlijk uitwaaien, en genieten van het natuurgeweld, wat het water op de rotsen doet klappen. Pistol is altijd onze, of misschien mijn favoriet, en het Mangrove bos, nummer twee. Degenen die dit nog nooit hebben gezien, doet het de nodige oe's en aa's uit de monden ontglippen. En ja inderdaad het blijft een zeer fascinerend schouwspel. Dat de mensen altijd iets moeten imiteren van anderen bleek toe we in Boca Kalki aankwamen. Enkele jaren terug was het plots mode, om stenen stapels te maken, oftewel steenmannetjes (tumulos de piedras). Ja, heel leuk ja... Wat een zooitje mafklappers waren ons voor geweest, en wat een boel onzinnige mannetjes waren er achtergelaten....  Nog een bootje fotograferen, die  ongeveer 1 km uit de kant, nog net te zien was. Nou ja, het bootje verkeerde duidelijk in een, ik zie hem wel ik zie hem niet, situatie in de hoge golven...

Even een toiletbezoek en onderweg naar de strandjes aan de meer Zuid-West kant van het eiland.  Beginnend bij Playa Kalki, feeststemming onder de jeugdige aanwezigen, die in één klap de omzet van het lokale kledingstalletje, naar grote hoogte lieten stijgen. Muziek, dans en veel gekwetter, plus een foto van de plaatselijke kledingverkoopster, voor haar plakboek.  Even naar de kustlijn. De vorige keer dat wij daar waren was met Kokkie en Betty. Slechts, net als nu, op dorreis naar een eettentje even verderop. Het strandje doet heel gezellig aan, maar is heeeeel snel overvol. De plaatselijke laagvliegers, duiken heel kort langs en naast de waterbezoekers, wat leidt tot leuke plaatjes. Bij menigeen is de angst van de gezichten af te lezen, maar ja het blijven wilde dieren, en ze zijn op het water een groter dan de drijvende hoofden, van de baders.  Door naar Kenepa Grandi, Grote Knip. Dar kon je over de hoofden lopen, en kreeg ik het al benauwd bij het idee om daar tussen te gaan liggen, het parkeerterrein was ook al afgenokt vol.  Door naar Kenepa Chikitu, Kleine knip. De naam zegt het al, klein en overvol,  Door naar mijn vroegere favo-strandje Lagun.  Nou je raadt het al, overvol, dus ook een no-go. 

Ik wist haast zeker dat het volgende strandje Santa Cruz, niet zo heel druk zou zijn. En dat bleek ook zo...  Ankers uit en even van het zonnetje genieten. Dit is ook een aanlegplaats voor de lokale visserij om de bootjes te bergen, en de vis scoon te maken. Even kijken bij de vissers. Er was zojuist een bootje binnen gekomen, die diverse Red snapper(tje)s had gevangen.  Dennis, een als een macamba uitziende local, was heel bedreven in het schoonmaken van de vangst. Het overschot dumpte hij achter hem in het water waar ik even eerder een klein kopjebovenwater had zien komen.  Een klein schildpadje van ongeveer een cm of 20-30 kwam af en toe even ademhalen.  Echter als ik mijn camera op de plekjes richtte dan verdween de rakker, en kwam een meter of 2 verder weer boven.  Nou het werd dus geen plaatje van deze kiekeboe spelende slimmerik...   Ik lag enige tijd in mijn boek te lezen, en hoorde een kreet naast me... kssst kssst, hé wegwezen hier...  Op ons badlaken, die beheerd werd door mijn moppie, was een redelijk grote Westpunter gaan liggen, en was niet van plan te vertrekken. In mijn beste doggy-talk trachtte ik deze rakker van het badlaken te verwijderen, echter moest ik daarbij toch enige kracht ontwikkelen, om het weg te werken, wat tenslotte wel lukte. Onderhand begon het ook te spetteren, dus werd het wel weer tijd om op huis aan te gaan. Vandaag was POP's (place) het restaurant waar we ons take out diner  hebben opgehaald....

Dan een toch wel schokkend appje, om 23:11u. en een telefoontje van Henk, onze Landlord. Hij was onderweg naar huis, en zag dat onze buurtsuper Wah Sang  in lichterlaaie stond. Deze buurtsuper speelt in onze buurt, die van Montagne, Rooi Santoe, Brakkeput, Cas Grandi, en zelfs de snobs vanJan Sofat, een grote rol. Vanaf dag 1 op het eiland ooit, werd ik door Kokkie meegenomen, om daar 's avonds nog wat KIP te halen om te gaan vissen. De meisjes die nu achter de kassa zitten, de dochters van de eigenaar, waren bij wijze van spreken net uit de kinderwagen. Ik zelf schrok van het bericht, en ten tijde van het ongeval, weet ik niet of er slachtoffers zijn, of hoe het is ontstaan....  Hopelijk, en dat is natuurlijk voor deze hardwerkende mensen al erg genoeg, is het alleen materiële schade.... Het eerste waar ik aan dacht vanmorgen bij het opstaan was dat supermarkt  Wah Sang, het dagelijkse aanlooppunt, er niet meer is. Te Mañan dushinan....