Bon dia dushinan
Gisteren en eergisteren hebben jullie kunnen lezen hoe lastig we het hier op het eiland hebben qua "werkzaamheden". Het gros van de blog-volgers zullen het ook wel zielig voor ons vinden, dat we ons er hier door moeten slaan. Iedere dag weer al die keuze stress, "wat zullen we vandaag weer eens gaan doen", óf "waar zullen we nu weer eens heengaan"...
Op bezoek bij Dr.AA
We hadden de keuze stress doorbroken, maar omdat het in de ochtend een beetje traag verliep allemaal, en mijn type-true een
beetje werd gehinderd, door de WiFi, was het "oordeel", "we gaan even kijken of Dr.AA aanwezig is, en dan door naar de Hermanator, onze Dutch Tjoller van JT-Beach. We reden door de
Kaya Damasko, waar één van onze eerste residenties, van de bezoeken aan deze klif, Amalia Apartments, naar mijn mening één van de schoonste plekken op het eiland.
Iedere ochtend was deze ondernemer, waar wij sinds zijn opening, zijn tweede vakantiegangers waren, daarna zijn wij er in totaal in 6 jaar 5 keer geweest. Nu weer sterk vernieuwd, want stilstand
is achteruitgang, is me geleerd. Dat niet alles vooruitgang is voor de voormalige politicus, bleek wel uit zijn schokkende relaas, van het hoe en wat in zijn branche, en met name de
teloorgang van het aanwezige publiek. In verband met privacy gevoelige zaken zou ik hier wel dieper op in willen gaan, maar helaas kan ik dat niet doen. Jammer want er zit een groot verhaal in,
zelfs naar de normen van het vakantie paradijs. Wel kreeg ik nog even van hem mee, dat de Kaya Damasko, vroeger het laatste stukje beschaving was, inclusief een wachtershuisje aan het eind van de
straat, voordat je de zoutpannen en het strand van Jan Thiel in kon. De kinderen moesten toen al betalen, om toegang te krijgen...
Yu di Korsow
Bij het registreren, na de vlucht op het vliegveld Hato, worden er verschillen gemaakt. De "residents" hebben een eigen ingang om door de douane te gaan, en de overige passagiers, waar het gros van Nederlandse afkomst is, de andere. Is het rustig op de vlucht, dan kunnen ook de laatst genoemden aansluiten in de "residents" line. Echter nadat je erdoor bent moet je toch altijd, welke rij je ook staat, op de koffers wachten. Tegenwoordig maak ik, wie er ook zit bij de kassa van JT-Beach de grap, dat ik "Yu di Korsow" ben, oftewel vrij vertaald, geboren op Curaçao. wat een vrije doorgang oplevert. De dame van vandaag was niet zo meewerkend, in tegenstelling van het laatste bezoek, toen mijn in het oud-Roze gestoken, Purcey achter de "knoppen" zat. Terwijl we aan het "stoel cruisen" waren, hadden we al een plekje gespot bij de "honeymoon trap". Mijn eega wilde nog even verder kijken, maar deze optie voldeed eigenlijk aan al mijn eisen. Dicht bij het water, beetje schaduw en Zon, wat wil je nog meer. Nadat we als een echte "spijtoptant" terugliepen naar de eerdere gespotte plek, spotte ik ook nog enkele semi "BN'ers", een leuk stel die in een, door ons gevolgde docu soap, voorkomen...
The Hermanator
We lagen, zoals je zegt "koud", wat niet voor te stellen is in de tropen, toen onze "afgetrainde", maar immer met stevige stoppelbaard getooide, "The Hermanator" van Tijn, ons kwam omhelzen. Hij had het vandaag druk, dus de ontmoeting duurde niet langer dan een half uurtje én hij zou na de werktijd nog even langskomen. Wat hij ook nakwam. De laatbloeier als "Papi" op zijn plaats op deze locatie, met zijn moppie Karin, helemaal thuis op het eiland. Hij lijkt zoals ik hem altijd omschrijf, in tegenstelling tot de "pakkenman" uit Nederland, het best als Dutch Tjoller tot zijn recht te komen. Ik denk dat we een andere keer nog wel even bij hun op bezoek zullen gaan...
Eten bij de Chef
De meisjes Myrthe en Lorinda, de vorige avond nog onze gasten, waren ook nog even op doorreis langs onze bedjes. Na een zware vergadering, een 30 minuten ervoor, waren ze nú wel een beetje aan het dagelijkse "lig werk", toe. Vanaf het strand terug bij "ons huis", even naar de pool, waar niemand was. 's Ochtends had de plaatselijke boom specialist, de heg gedaan, en alle bladeren waaiden in het water. Nu blijkt dat hij het restant van de bladeren, met een bladblazer had weggeblazen. Mooi, maar de stof die bij het "scheren" op de grond was gekomen, te samen met het sahara zand, lag nu op de bodem van het zwembad. Lekker voor de verhuurders, als ze hun nieuwe mensen even het zwembad willen laten zien. Slecht management van het park... Om zeven uur gingen we Betty ophalen, om haar afscheid op het eiland te vieren. bij "el grill & el Mexicano", de supertent waar "Kokkie" al enkele jaren als Chef, eigenlijk meer als mede eigenaar, aan het roer staat. Nadat we het menu aan de chef hadden overgelaten, en onze buikjes kogelrond waren, namen we afscheid van Betty, die haar Oma rol in Nederland gaat uitvoeren. Wederom naar "ons huis", even lekker uitzakken voor de deur, op het windje.
Kees de Canadees en Yvonne
Buurman Kees "de Canadees" van S. had ons voor onze tipi zien zitten en kwam even buurten. Lia vroeg of hij ook zijn vrouw even wilde halen, om iets te
drinken. Zoveel contact heb je, met de "inline" staande huizen niet, dus het was even gezellig. Het stel "CanaNederlanders" had ik eerder al in onze pool gezien en gesproken, dus nu werd het een
vervolg Na enkele uurtjes zitten kletsen met Kees en Yvonne, en ook een even laten zien waar ze de "zin en onzin" kunnen vinden, gingen we rond 2:00u. naar ons bedje. Weer een dag verder in
het tropisch paradijs... Té mañan dushinan, drumi dushi....